Als rasechte & trotse Antwerpenaar met een Brussels kantje zal je misschien denken dat we lokale dialecten van op de parking niet kunnen appreciëren, maar niks is minder waar. We voelen ons versterkt in onze eigenheid en zo voelde dit interview van MoviePulp.be met de grote regisseur & trotse Bruggenaar Gilles Coulier aan. We ontmoeten de man van De Dag & Cargo na de nacht van de Belgische première van War of the Worlds op het Film Fest Gent, dus natuurlijk vroegen we hem eerst:
Hey Gilles, misschien de belangrijkste vraag… Hoe was het feestje?
Gilles Coulier: “Hahaha. Wel, het was laat. Om eerlijk te zijn, ben ik nog niet zo lang wakker. Zo’n première is, weet je wel, zowat de kers op de taart voor al die gasten die zowel achter als voor de schermen hebben gewerkt aan de serie. En natuurlijk op zo’n avond is het all hell breaks loose. We hebben met andere woorden onze eigen War of the Worlds gehad de voorbije nacht. [lacht]”
Haha, de ontlading was dus daar, met andere woorden. Zalig. Nee, even serieus, is de première goed verlopen? Wat was de reactie van het publiek?
Gilles Coulier: “Tcho, op een première weet je dat nooit echt. Mensen zijn altijd heel positief en ik probeer dat altijd een beetje met een korrel zout te nemen. Nu, de reacties waren echt wel positief, zowel lokaal als in Parijs een paar weken terug, maar je weet dat nooit. Die ambiance & sfeer neemt je in de verleiding. Dus ik ga wachten op de echte reacties in de komende dagen. Ik ben alleszins blij dat we iets gemaakt hebben om trots op te zijn.”
Wij hebben het in première gezien op het Film Fest Gent en wij waren aangenaam verrast. De review staat online trouwens.
Gilles Coulier: “Ik weet het, ik heb hem gelezen.”
Ah, dat is een eer!
Gilles Coulier: “Grote woorden. Daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn.”
Eén van de grote woorden was de nieuwe titel die we voor jou gevonden hebben wij MoviePulp: De Vlaamse meester van de suspense. Wat vind je van zo’n titel?
Gilles Coulier: “Klopt, daar hebben we heel de avond mee gelachen. Zie hier, de Vlaamse meester van de suspense. Haha. Nee, ik vind het heel tof dat jullie mij zo willen noemen.”
Maar het typeert toch ergens uw stijl als je bvb. naar zowel de eerste afleveringen van De Dag als de pilot van War of the Worlds kijkt.
Gilles Coulier: “Bwah, niet echt. Het hangt veelal af van de productie of het genre waarin je aan het draaien bent. Ik ben sowieso geen genre-regisseur of laat me het beter verwoorden, ik voel me geen genre-regisseur. War of the Worlds is science fiction, maar ik voeg er drama aan toe. De Dag is detectieve, maar ik voeg er drama aan toe. Nu, De Dag & War of the Worlds hebben een beetje dezelfde opzet in de eerste afleveringen, wat anders is als een Bevergem wat eerder een drama is met een komedie kantje. Bon, je moet wel ervoor zorgen dat die drama & komedie goed bij elkaar komen. Ik probeer vooral de randen van die genres op te zoeken.”
Nu, War of the Worlds was wel nog een groter stapje terug in jouw carrière, want het deed ons terugdenken aan Mont Blanc. Hoe voelde War of the Worlds tegenover jouw eerste kortfilm?
Gilles Coulier: “Als een aardverschuiving. Zoveel verschil. Maar dan ook weer niet. Ik bedoel, Mont Blanc was 3 à 4 dagen met een hele ploeg naar de bergen trekken en een beetje op de wilde boef op zoek gaan naar locaties enzo. Dat voelde een beetje aan als een zooitje ongeregeld, maar daar is iets moois uitgekomen. War of the Worlds was bijna tot in de puntjes uitgewerkt, want Britten werken heel hard binnen de lijntjes: Als ze 12 uur gepland hebben, dan is het 12 uur en niet meer of minder. In de Alpen kwam daar verandering in, want opnieuw hebben we daar moeten improviseren. Vooral op die plateau daar, want we mochten daar maar naar boven met 16 man tegenover een ploeg van 80 tot 90 man die werkte aan War of the Worlds. Het cameramateriaal en dergelijke werd naar boven gebracht met een skilift die laatste 20 jaar paar keer is neergestort, dus de crew werd met de helikopter naar boven gebracht. Daar hebben we dan toch zo’n 3 dagen continu liggen draaien van ‘s ochtends vroeg tot soms 2u ‘s nacht om zoveel mogelijk materiaal te maken dat gebruikt kon worden in postproductie. Veel daarvan is als resultaat dan ook in Engeland door de regisseurs van de volgende 6 afleveringen, die ik niet heb gedraaid, gebruikt. Na die 3 dagen moesten we naar beneden, want het heeft er daarna zo’n 10 dagen gestormd. Dus we moesten zeer snel zijn. Het is dan wel heel grappig dat je diezelfde ervaring van één van de eerste draai-ervaringen opnieuw herbeleefd.”
Waar hebben jullie geschoten overigens?
Gilles Coulier: “Een groot deel was in Grenoble gedraaid. Pic de Bure waar Institut de radioastronomie millimétrique met zijn 10 antennes staat, maar niet alles. De supermarkt kwam niet uit de Alpen, dat was geschoten in Cardiff met wat van de bergen in de achtergrond die er werden in geplakt. Maar de crew was zodanig gemotiveerd en deed lange dagen omdat we de indruk hadden iets moois te hebben gemaakt.”
Waar heb je uw inspiratie gehaald voor de Europese versie van World of the Wars?
Gilles Coulier: “Ik heb zelf besloten om zo weinig mogelijk te kijken naar de vorige versies van War of the Worlds en heel weinig science fiction in het algemeen eigenlijk. Ik denk dat ik de regels van scifi wel ken door er vroeg naar te kijken, maar ik wilde vermijden om in de typische valkuilen van het science fiction genre te vallen. Ik heb meer gefocust op dramafilms zoals Ruben Östlund’s Force Majeure (cfr. Engelse titel Turist), maar ook Jagten door Thomas Vinterberg. Het zijn misschien niet echt films waar het einde van de wereld aan de gang is, maar het zijn wel films met menselijke situaties waarin een man met zijn vrouw aan het scheiden is bvb. Hoe doen die tegenover elkaar? Hoe reageren die op elkaar? Dat is interessant om te plaatsen in een serie zoals War of the Worlds. Heel menselijk en emotioneel. Daar kwam mijn inspiratie van.”
Heb je een gevoel van druk gehad tijdens de productie, want jezelf evenaren met namen zoals Spielberg, Orson Welles,… Het verhaal van H.G. Wells bestaat immers meer dan 100 jaar.
Gilles Coulier: “Misschien wel een beetje in het begin. Ik vind de titel nl. niet goed, zo War of the Worlds. It’s so out there. Maar goed, het is een merk, want we hebben een heel uitvoerig gesprek gehad met de producent daarover die niet wilde wijken. Ergens heeft een titel zoals War of the Worlds meteen een zekere bagage mee en dat kan heel positief, maar ook heel negatief uitdraaien als mensen een bepaalde verwachting krijgen alvorens ze de serie gaan bekijken. Maar we zijn dus duidelijk bij de titel gebleven en ten volle gegaan voor onze eigen interpretatie, niks achter houden en trouw gebleven aan wat wij wilden doen met de insteek van het originele verhaal door H.G. Wells. Als je naar De Dag kijkt, zijn er zoveel reeksen die zich afspelen in een bank. Dus waarom zou je geen nieuwe reeks maken met een bank in de achtergrond? Het is het verhaal dat primeert en dat was met War of the Worlds ook zo.”
Bevergem, Cargo, De Dag. Nu War of the Worlds! Hoe voelde dat internationaal debuut?
Gilles Coulier: “Dubbel. Ik heb vooral het besef gekregen dat ik heel graag dingen in België draai. Ik zweer uiteraard geen internationale producties af, maar we moeten in Vlaanderen heel goed beseffen hoe fijn het is om fictie te maken.”
Hoe bedoel je? Geef eens wat voorbeelden?
Gilles Coulier: “Meningen. We hebben in België echt een heel auteursgerichte filmindustrie waar het idee primeert. Met De Dag heb ik heel vaak mijn ding kunnen doen en werd ik heel hard beschermd door de lokale producenten. Enfin, gewoon zelf je ding doen. Dat is iets dat je in Engeland niet zomaar kan. Je hebt daar veel meer geld, heel wat meer investeerders waardoor je heel wat verschillende meningen krijgt en dan krijg je discussies. Dan moet je vooral vechten en ik ben wel iemand die gekend is om te vechten voor zijn mening. Maar je verliest er zoveel energie aan om altijd maar zo te strijden. Ik ben uiteindelijk wel heel tevreden van de strijd die ik geleverd heb.”
Je hoort nu bij de club van enkelen in Vlaanderen die het waar hebben gemaakt internationaal. Tim Mielants, Jakob Verbruggen, Michael R. Roskam, Adil El Arbi & Bilall Fallah. Ben je een ambitieus iemand?
Gilles Coulier: “Absoluut, ik wil blijven gaan of dat nu lokaal of internationaal is overigens. Ik wil vooral blijven kiezen voor goede projecten, maar je moet wel realistisch zijn. Je kan dat tempo niet blijven aanhouden. Voor mij gaat die ambitie niet over groter trouwens, het is eerder de vraag: Waar kan ik mij als regisseur bijschaven? Hoe kan ik nog kwalitatievere projecten op de poten zetten? Als ik nu bvb. een film wil maken van 1 personage in 1 ruimte van 120 minuten aan een stuk, bon, als dat een ambitieuze project is en ik voel dat ik dat moet doen, is het goed. Voor sommigen zal dit aanvoelen als een stap achteruit, maar ik heb dat bvb. nog nooit gedaan, dus voor mij is dat dan een stap vooruit. Met een goed verhaal volgt de vorm heel snel en ik ben gewoon fan van goede verhalen.”
Is deze ervaring voor herhaling vatbaar? In de zin van War of the Worlds of andere internationale opportuniteiten?
Gilles Coulier: “Sowieso ga ik nog internationale projecten doen. Ik ga dat sowieso niet uitsluiten. Ik heb nl. de smaak te pakken en ik vind het leuk. Ik heb weliswaar wel zin om trouw te blijven aan wie ik ben en iets op de planken te zetten wat goed is. Dat hebben ze o.m. gevraagd aan mij voor War of the Worlds. Ze hebben me gevraagd om de architect te worden van deze reeks, vooral de stijl en toon uit te zetten dan. Decors & kostuums kwamen allemaal van ons. Goed, ik wil nu wel geen 3de of 4de seizoen van iets doen. Ik wil reeksen opzetten zoals een huis en deze dan kunnen doorgeven als een goede en trouwe bouwmeester. Mensen zeggen ook dat ik daar goed in ben. Ik moet ook eerlijk zijn aan mezelf: ik ben iemand die heel hard verandering nodig heeft en ik ga mezelf niet uitdagen door een 2de seizoen van hetzelfde te maken. Ik heb de stijl gezet, mijn werk is voltooid. Niet dat een 2de seizoen geen uitdagingen met zich meebrengt, maar ik hoef niet noodzakelijk mijn eigen stijl & toon verder zetten.”
Hoe was het om met zo’n internationale cast te werken? En vooral, hoe ging de samenwerking met Gabriel Byrne?
Gilles Coulier: “Top, en Gabriel Byrne is echt een topper. Van heel de cast had ik een voortreffelijke band met hem. Hij is een beetje mijn 2de vader geworden. Ik heb nog regelmatig contact met hem, dus we hebben echt wel een goede band gekregen met elkaar na War of the Worlds. Het is een hele lieve en warme man, hyperintelligent. Een heel fijn man om met samen te werken, zeker omdat hij op zoek gaat naar diepgang in zijn werk. Hij heeft een heel luisterend oor, stelt heel veel vragen, heel uitdagend iemand. Een straffe meneer met andere woorden. Nu, vaak heb je met de grote namen minder last. Ook niet met de jonge opkomende talenten. Het zijn vaak diegenen die al verder gevorderd zijn in hun carrière maar nog geen doorbraak hebben kunnen verwezenlijken waar je het meeste tijd moet in stoppen.”
En wat met nationaliteiten op zo’n internationale set? Frans tegenover Vlaams bijvoorbeeld?
Gilles Coulier: “Dat viel wel mee. Ik denk dat ik het misschien iets moeilijk zou hebben om met Duitsers te werken, maar goed. Ik heb er nog geen ervaring mee. Ik maakte me wel eerst zorgen om de taal, want er zijn toch wel heel wat vaktermen in onze industrie die moeilijk zijn om te vertalen. Zeker in het Frans. Ik heb zelf Tim Mielants gebeld om zijn mening te vragen en wat hij zei, klopt. Het belangrijkste dat cast & crew van je willen als regisseur is stijl, toon & visie. En dan zullen ze je wel willen begrijpen. ”
Je had wel ergens een poulain op de set: Antwerpse cinematograaf David Williamson. Hoe was dat om terug met hem samen te werken op die internationale set?
Gilles Coulier: “Ja, geweldig, en dat was voor mij vanzelfsprekend. Ze vragen de regisseur om zijn stijl & toon opnieuw te brengen en je bent dan maar zo goed als je DOP. Dan moet je dat erbij pakken. Daar is geen discussie over geweest, omdat die Britten dat weten. Nu, we gaan hem niet teveel credits geven he. Maar ik vind David fantastisch en dat weet hij.”
Wat voelt er persoonlijker aan: De Dag of War of the Worlds?
Gilles Coulier: “Och, geen van beide. Ik vind televisie altijd een beetje minder persoonlijk. Veel heeft met scenario te maken: Het scenario van een film komt meer uit jou, terwijl een serie vaak wordt geschreven door iemand anders. Dat wil weliswaar niet zeggen dat ik het minder graag doe, want stijl & toon leggen is ook zeer leuk om te doen. Cargo is op dat vlak het meest persoonlijk wat ik heb gedaan, want ik heb daar letterlijk mijn ziel blootgelegd en dat legt ook heel veel druk op jezelf als regisseur. War of the Worlds was in die zin veel meer relax voor mezelf, hoewel er meer druk van buitenaf was. Het was gewoon een andere insteek & mindset.”
De laatste vraag dan: Wat staat er nog op de planning voor jou?
Gilles Coulier: “Even rust. Batterijen opladen. Ik heb heel veel scenario’s zien voorbij komen de laatste dagen, maar ik ben voorlopig even de boot aan het afhouden. Dat was ergens op aanraden van mijn vriendin, familie & vrienden, want er is een tijd van werk en een tijd van genieten. Ik focus me nog steeds op mijn productiebedrijf De Wereldvrede en ik ben een nieuwe film aan het schrijven. Wie weet, komt er een leuk project voorbij, dan ga ik er wel voor. Ik zit nl. in een heel fijne positie: Ik heb de tijd om rustig neer te zetten en na te denken wat het volgende is voor mijn carrière. Ik schuw geen enkel genre overigens, hoewel ik geen genre-regisseur ben.”
Dat heb je duidelijk getoond met War of the Worlds. Wees fier op het resultaat en bedankt voor dit gezellig gesprek, Gilles!
War of the Worlds was in primeur te zien op maandag 14 oktober 2019 op het Film Fest Gent 2019, maar dinsdag 29 oktober 2019 is er de eerste dubbele afleveringen om 20u35 op FOX (Telenet kanaal 13, Orange kanaal 15 & Proximus kanaal 65) & vanaf 30 oktober 2019 kan je de reeks beginnen volgen op Telenet Play.
