Regie: Osgood Perkins (I Am the Pretty Thing That Lives in the House)
Met Sophia Lillis, Alice Krige, Samuel Leakey, Jessica De Gouw, Charles Babalola,…
Speeltijd: 87′
Ga kijken als je hield van Hereditary & Midsommar.
Het verhaal: Lang geleden, in een ver sprookjesland, leidt de jonge Gretel haar kleine broertje Hansel een donker bos in. Wanhopig op zoek naar eten krijgen ze onderdak van een ogenschijnlijk vriendelijke oude vrouw die hen voedt en verzorgt in haar magische huis. Maar in deze fantasyhorrorfilm lijkt alles te mooi om waar te zijn, en misschien is dat ook wel zo?
Ons verdict: De live action films van Disney verkopen als zoete broodjes met The Lion King & Aladdin die hoge toppen scheerden in 2019, maar velen vergeten dat Universal deze trend heeft geopend met zijn donkere verfilming van Snow White & the Huntsman. Het donkere kantje werd alleszins serieus onder de mat gekeerd door het Huis van de Muis, maar af en toe zijn er nog filmproducties die proberen de donkere zijde van de originele sprookjes te verkennen. Zo ook Gretel and Hansel door regisseur Oz Perkins.
Met heidense tekens, Illuminati symbolen en andere demonensymbolen zoals omgekeerde kruizen probeert de regisseur achter o.m. The Blackcoat’s Daughter de kijker de stuipen op het lijf te jagen. Echter ontsnapt Gretel and Hansel wat aan zijn doel om net zoals Hereditary & Midsommar de kijker zoals in Japanse horrorfilms vies te maken van allerlei gore en vunzigheid. Je moet het dus hebben van de symboliek in de achtergrond van heel wat scènes in Gretel and Hansel zoals bvb. het dodenstrikje dat Hansel altijd draagt, de kelder die zich gedraagt als een oven, de maan die zoals een sikkel Gretel & Hansel niet doorheen het bos helpt en ga zo maar verder. In combinatie met de elektronische muziek door de Fransman Robin Coudert (Revenge) & de slimme cameratechnieken doorheen de bossen van Ierland konden we Gretel and Hansel zeker pruimen, hoewel we in het algemeen wel op onze honger zaten op het vlak van speelduur (nog geen 90 minuten) & suspense. Tot slot vinden we Gretel and Hansel een sterke & alternatieve interpretatie van het sprookje Hans & Grietje door de gebroeders Grimm & Ludwig Bechstein uit 1812.
Kortom, Gretel & Hansel is een verscholen morbide horrorfilm die betrekkelijk braafjes blijft en daarom misschien wat aan zijn doel ontsnapt. Wel een intelligente adaptatie van het kwaadaardige sprookje.
