Alhoewel de productiebudgetten de pan blijven uitswingen, met miljoenen verslindende special effect, en steeds meer veeleisende acteurs, is het vat met inspiratie steeds leger in Hollywood. De grote filmstudio’s grijpen steeds vaak terug naar eerdere successen, en blijven maar remakes van -al dan niet- klassiekers maken. Soms draait dat goed uit: denk relatief recent maar aan Ocean’s Eleven of The Departed en iets verder terug aan bv. Scarface of The Thing. Maar vaak mislukken deze remakes totaal of zijn ze gewoon totaal nutteloos. We spontaan aan de op stapel staande remakes van The Raid en Point Break. Hier zijn nog een paar films die beter met rust gelaten waren.

The Wicker Man

Er is geen betere manier om een horrorklassieker te verpesten, dan door er een over-the-top Nicolas Cage overheen te strooien. De ster, die tegenwoordig in één naam genoemd wordt met een aantal satirische internet memes, kan bijna niet serieus genomen worden in de gedaante van de ongelukkige Edward Malus. Waar Edward Woodward erin slaagde om een bepaalde integriteit mee te geven aan de rol van een politie agent op zoek naar een vermist meisje, kreeg Nicolas Cage geen grip op dit karakter en het resultaat was een veel minder huiveringwekkende remake, die op IMDB maar een gênante beoordeling kreeg van 3.6.

The Italian Job

Niemand kon de beruchte woorden ‘doors off’ zo citeren als Michael Caine en dat was ook helemaal niet nodig. In deze klassieker uit 1969 zagen we een groep lompe dieven een poging doen om goud te stelen door een file te veroorzaken. De remake uit 2003 was veel meer een hightech ‘Hollywood’ versie, die veel meer gericht was op het kraken van de kluis dan het veroorzaken van verkeerschaos. Hoewel de IMDB rating maar 1% lager is dan zijn voorganger uit de jaren 60, mist deze film wel de Britse charmes van het origineel.

Carrie

Als er één verfilming van Stephen King is waar geen remake van hoefde te komen, dan is dat Carrie uit 1976. Toegegeven, het was een sterke zet van regisseur Kimberly Peirce om de prille superster Chloë Grace Moretz te casten, maar niets haalde het bij de pure onschuld van Sissy Spacek die, interessant genoeg, 27 was toen de film gemaakt werd. De remake van Carrie uit 2013 slaagde erin om het verhaal van Stephen King nog onwaarschijnlijker te maken, veranderde het verhaal waar het uitkwam en gaf de hoofdpersoon onbenullige krachten, zoals vliegen. Met een IMDB rating van 6, waar het origineel een 7.6 kreeg, is wel duidelijk welke versie het meest gewaardeerd werd.

Robocop

Total Recall, Starship Troopers en zelfs Basic Instinct – zijn allemaal voorbeelden van het werk van een man wiens films je moet laten wat ze zijn. Die man is Paul Verhoeven, één van de meest vooruitstrevende regisseurs van science fiction klassiekers. Zijn Robocop, uit 1987, zette de toon voor een generatie, met een levenslange bron voor citaten en kinderspeelgoed. En hoewel de film speelt in een dystopische toekomst, straalde hij de charme van de jaren 80 uit. Ondanks de sterrencast was de remake uit 2014 veel te ambitieus, met veranderingen in de verhaallijn, en voegde het een zoetsappige, Hollywood sentimentaliteit toe die het origineel niet nodig had – het verhaal ging tenslotte over een robot, geen mens.

The Gambler

Mark Wahlberg speelt wel erg graag in remakes – zie de eerder genoemde Italian Job of ook Contraband en The Planet of the Apes. Zo speelt hij in 2015 in een remake van The Gambler, een klassieker uit 1974. Hoewel gokken de laatste jaren weer hip is geworden, van online casino‘s tot de liedjes van Lady Gaga, is het niet nodig om dit mooier af te schilderen dan het is met een ongewenste Hollywood remake. In de originele versie speelde James Caan een hoogleraar letterkunde, die iedereen om hulp vroeg bij zijn gokverslaving. Hoe Mark Wahlberg het er van af zal brengen in de schoenen van deze gewaardeerde acteur valt nog te bezien.