The Wire S5*****

Productie: David Simon en Ed Burns (The Corner*****)

Met: Dominic West, Wendell Pierce, Sonja Sohn, Clarke Peters, Andre Royo, Michael K. Williams, Jamie Hector, Method Man, Amy Ryan en tientallen andere, veelal onbekende, klasbakken.

Speelduur: 10 afleveringen van minstens 60′.

Verplichte kost voor iedereen die wil kunnen meepraten over de strafste TV reeks die ooit op het kleine scherm te zien is geweest (en de vorige 4 even indrukwekkende seizoenen al achter de kiezen heeft).

Koop het 5de seizoen van The Wire op DVD bij Free Record Shop!

Het verhaal: In een stad die zijn eigen problemen niet meer kan herkennen, laat staan ze oplossen, doen politieagenten een laatste, dappere poging om een zaak tegen een gewelddadige groep drugshandelaren op te lossen. En als de zaak wordt bedreigd door bureaucratie en een interne machtsstrijd, zet een detective alles op het spel. Hij organiseert een bedrog waar de stadskrant, die verzwakt is door verminderde oplagen en lagere inkomsten uit advertenties, bij betrokken zal raken. Als de journalistiek zelf zo kwetsbaar en wanhopig wordt, kan een ambitieuze verslaggever zonder scrupules een verhaal sturen waar het ook maar gaat – of waar hij het naartoe wil sturen.

Ons verdict: “It’s not TV, it’s HBO!”, het is een slogan waar de Amerikaanse betaalzender HBO (Six Feet Under*****, Deadwood*****) nu al jaren met succes mee uitpakt. Nergens is de slogan echter passender dan bij The Wire. Waar The Sopranos***** nog stevig zijn wortels had in de maffiafilms van Scorsese en Coppola, is The Wire volstrekt uniek. Je zou het enigszins kunnen vergelijken met rauwe ’70s policiers als Serpico***** en The French Connection*****, maar zelfs dan zou je de reeks oneer aan doen. The Wire is wars van alle gangbare genre clichés en televisie regels. Moorden worden niet opgelost binnen de speelduur van een aflevering, als ze al ooit opgelost raken. Flikken beschikken niet over high tech apparatuur en trappen niet om de 5 minuten een deur in om dan al knallend gerechtigheid te doen gelden. Hell, er is zelfs geen echt hoofdpersonage, quasi elk lid van de sublieme ensemble cast krijgt evenveel screen time en wordt met liefde en detail uitgewerkt. The Wire is als straffe misdaadliteratuur waarin elk hoofdstuk (:aflevering) je dieper in een rottende wereld trekt waarvan je eigenlijk liever niets van zou willen weten.

Na de war on drugs (S1), de teloorgang van de working class (S2), de verrotting van het politieke systeem (S3) en de falende inner city scholen (S4), is het dit seizoen de beurt aan de ondergang van kwaliteitsjournalistiek tenmidden de op sensatie beluste media van de 21ste eeuw. Aan elke scène in de redactielokalen van The Baltimore Sun, merkt je dat producent, David Simon, tegelijkertijd met liefde terug denkt aan zijn tijd als misdaad reporter in de Mean Streats van Baltimore, én de huidige evoluties in het medialandschap vol afgrijzen tegemoet ziet. Simon’s ongezouten mening wordt verpersoonlijkt in één van de interessantste personages in dit finale seizoen: redacteur Gus Haynes (indrukwekkend neergezet door acteur-regisseur Clark Johnson -zie ook The Shield*****-), een oude rot in het vak die op zijn eentje tegengewicht biedt tegen de nefaste veranderingen van ‘zijn’ krant.

The Wire is geen flitsend, hapklaar, lobotiserend TV voer waarmee het kleine scherm al teveel wordt bezoedeld. Integendeel, de reeks is het levende bewijs dat televisie, ook in deze tijden, nog ‘belangrijk’ kan zijn. Ik kan alleen maar hopen dat Barack Obama, die de The Wire ooit zijn favoriete tv serie noemde, alle vijf seizoenen nog een keertje grondig bekijkt wanneer/als hij plaatsneemt in het Oval Office en er de nodige lessen uit trekt. De VS, en bij uitbreiding de rest van de (westerse) wereld, kan er alleen maar wel bij varen.

Bekijk alvast de eerste minuten en de openingscredits van het allerlaatste seizoen van dit monument in de (TV-) geschiedenis: