Regie: Lars vor Trier (Antichrist, Melancholia)
Met Charlotte Gainsbourg, Stellan Skarsgård, Jamie Bell, Willem Dafoe, Michael Pas, Mia Goth,…
Speeltijd: 122′
Ga kijken als je hield van Shame & Nymphomaniac vol. 1.
Het verhaal: Joe pikt haar verhaal verder op waar ze beleven was met aseksuele Seligman. Haar seksverslaving begint nu effectief van start te gaan en haar man kan haar tempo niet aan. Sterker nog, haar verslaving zorgt ervoor dat ze haar rol als moeder en werknemer niet meer kan vervullen. Ze voelt dat ze meer en meer naar kicks op zoek moet gaan om terug een orgasme te kunnen krijgen. Hoe gaat ze dit oplossen? Tot welke uitersten is zij bereid te gaan?
Ons verdict: In Nymphomaniac vol. 1 bleef regisseur Lars von Trier zeer commercieel: interessant dialogen, een verfijnd tempo en een aantal confronterende scènes. Maar het einde van de film ontleedde zich al meer tot een effectieve Von Trier-film waarin we weten dat hij steeds de grenzen van het moreel ethische aftast (en meestal zwaar overschrijdt). Dit 2de deel gaat er net zoals Antichrist dan ook los over: de schokkende visies over extreme seksuitingen zoals pedofilie & sadomadochisme zijn niet voor gevoelige zieltjes en ook de verslaving van Joe in relatie met haar baby zijn hard. Op zich meesterlijk verfilmd, maar het verhaal is eerder sensibiliserend van aard in plaats van entertainend. Als Belgen mogen we toch weer trots zijn op een uitstekende prestatie van Michael Pas als de oude Jêrome die er een kop bovenuit steekt tegenover pakweg een Jamie Bell, Mia Goth of zelfs Willem Dafoe. Enkel Charlotte Gainsbourg & Stellan SkarsgÃ¥rd zetten de trend vanuit het vorige deel verder en maken Nymphomaniac vol. 2 gewoon dankzij hun acteerprestaties. Enkel spijtig van het stomme einde waarin de schrijvers per sé niet mainstream wilden zijn.
Kortom, Nymphomaniac vol. 2 moet je uitkijken als je volume 1 hebt gezien, maar verwacht er niet meer van. Ga onderaan nog eens door de hoofdstukken The Little Organ School, The Eastern and the Western Church (The Silent Duck), The Mirror & The Gun:
2 gedachten op “Nymphomaniac vol. 2 review”