The Final Destination***

Regie: David R. Ellis

Met: Bobby Campo, Shantel VanSanten, Nick Zano, Mykelti Williamson

Speelduur: 82′

Complete onzin, maar vaak wel schandalig leuk… Dan ook erg jammer van het ontbreken van het 3-D-effect! Vanaf vandaag in de bioscopen.

Het verhaal: Nick O’Bannon (Bobby Campo) en zijn vrienden genieten van een spannende autorace. Wanneer hij echter – exact zoals in de vorige films – plots door zijn eigen ogen ziet hoe de hel zal losbreken en iedereen zal komen te sterven, slaagt Nick in absolute paniek alarm. Uiteraard hecht er niemand waarde aan, maar door zijn hysterische gedrag verlaten ze toch het parcour. Geen seconde later is er een enorme explosie, waar ontelbare toeschouwers van de race aan hun einde komen. Vanaf beseffen Nick en zijn vrienden dat er véél meer aan de hand is. Maar dan beginnen de overlevenden één voor één om het leven te komen onder vaak erg bizarre en gruwelijke omstandigheden! Nick begint onder ogen te zien dat je niet kan ontsnappen aan de dood…

Ons verdict: In 2000 kwamen regisseur James Wong en schrijver Glen Morgan (het creatieve team achter The One, Willard en Black Christmas) op de proppen met het geslaagde Final Destination. Dit keer was het geen gemaskerde killer die enkele knappe tieners te lijf gaat met één of ander scherp steekvoorwerp, maar ‘Pietje de Dood’ himself! Het originele idee werkte en de horrorfilm bracht wereldwijd bijna 113 miljoen $ op. In 2003 volgde de eerste sequel, maar dit keer onder de regie van David R. Ellis. Regisseur Ellis deed voordien veel stuntcoördinatie en dat was er duidelijk aan te zien. De erg geslaagde sequel puilde uit van de geslaagde effecten, spectaculaire stunts en duizelingwekkende cameratrucks. Het script was uiteraard fel bij de haren getrokken, maar de prent is lekker over-the-top en vooral erg entertainend. Ook Final Destination 2 werd een kassucces, waardoor we in 2006 de tweede sequel kregen voorgeschoteld. Wong en Morgan keerde terug, maar lieten jammer genoeg al hun talent thuis. Final Destination 3 was een fletse, vaak onbeholpen horrorfilm, zonder enige fun. Ondanks dat de film het grootste financiële succes werd uit de franchise, zien de meeste fans deel 3 als de minste uit de reeks.

Het was dan ook erg goed nieuws dat men voor het vierde – en vermoedelijk laatste – deel opnieuw de kunsten inhuurden van Ellis en zijn creatieve team. Het verhaal slaagt net als bij de vorige films nergens op en is vaak zelfs inwisselbaar. Dit is niet echt een teken van luiheid of iets dergelijks, want al vanaf de openingcredits maakt de regisseur duidelijk dat hij een oog heeft voor spektakel. Je gaat The Final Destination namelijk niet kijken voor het diepgravende verhaal of baanbrekende acteerprestaties, maar wel voor de vele creatieve en bloederige doodsequenties! Ellis en zijn team toveren dan ook een aantal spectaculaire en ultra-gore scènes uit hun hoge hoed. Dankzij dit, maar ook met een vlot tempo (én een korte speelduur) en een hoog fun-gehalte, voelt de film aan als een filmische achtbaanrit. Het is dan ook een beetje een domper op de algemene feestvreugde dat de film niet in het bedoelde 3-D-formaat vertoont zal worden in ons land. Een erg gemiste kans en best teleurstellend, als je ziet dat elke scènes tot zelfs de eindcredits speciaal gemaakt zijn voor in 3-D te bekijken.

Bekijk hier alvast de originele bioscooptrailer: