Le Deuxieme Acte ***
Regie: Quentin Dupieux (Yannick)
Met Lea Seydoux, Vincent Lindon, Louis Garrel, Raphaël Quenard & Manuel Guillot basically.
Speeltijd: 85′
Ga kijken als je hield van ander werk van Quentin Dupieux zoals Realité.
Het verhaal: Florence wil David, de man op wie ze smoorverliefd is, aan haar vader voorstellen. Maar David voelt zich niet aangetrokken tot Florence en wil haar in de armen van zijn vriend Willy gooien. De vier ontmoeten elkaar in een restaurant in the middle of nowhere.
De setting: Sarajevo heeft al jaren een flinke reputatie als filmfestival: 30 edities zijn ze ver en zelfs een oorlog wist hen niet te stoppen om de liefde voor film te proclameren in de stad. De sfeer in de hoofdstad van Bosnië-Herzegovina is dan ook te snijden: overal doen bars gouden zaken en de allure van de rode loper met dit jaar Meg Ryan & John Turturro als gast draagt enkel meer bij tot dit groot feest voor deze prachtige multiculturele stad. De hoofdfilm van het Sarajevo Film Festival My Late Summer van Danis Tanovic speelde in openlucht voor 4 euro in het hartje van de stad bij een bloedhete 33 graden, een ervaring die je in België nooit zal terugvinden.
Ons verdict: MoviePulpers, het Film Festival van Cannes kon zich dit jaar geen betere openingsfilm bedenken dan Le Deuxieme Acte. De Franse film door regisseur Quentin Dupieux met Lea Seydoux & Louis Garrel in de hoofdrol maar ook Vincent Lindon, Raphaël Quenard & Manuel Guillot tart alle realiteit van feit & fictie waardoor menig kijker in het publiek zich surreal zal voelen. Franser kan het dus niet.
Maar als we even buiten de context van een awardfilm kijken, moeten we ons wel even afvragen wat deze onafhankelijke film in de bioscoop gaat doen. Met een speelduur van 85 minuten is Le Deuxieme Acte misschien laagdrempelig te noemen, maar in wezen zal het heel veel kijkers afstoten die zichzelf afvragen waarom ze een film moeten kijken die realiteit & fictie in twijfel trekt. Dat was ook zo op het Sarajevo Film Festival waar de helft van het publiek gewoon spontaan vertrok. Combineer dat met artificiële intelligentie, agressieve & assertieve Franse dialogen, menig politiek incorrecte stellingen rond discriminatie, rasicme & LGBTQIA+ en je krijgt misschien een controversiële maar vooral vermoeiende film die echt de 4de wand doorbreekt. Niet een Deadpool of Fleabag die af & toe praten met de publiek. Of misschien moeten we het wel de 5de wand noemen, want Le Deuxieme Acte brengt je tijdens de film echt tot achter de coulissen wat op zich een kunst is en voor menig cinefiel een verademing zal zijn. De film is weliswaar niet voor iedereen, zeker niet in een Oost-Europees land waar iedereen blijkbaar nog geshockeerd is dat er 2 mannen elkaar een kus geven op het witte doek.
Kortom, Le Deuxieme Acte breekt de 4de wand volledig open. Niet voor iedereen, zo blijkt op het Sarajevo Film Festival.
