The Last House on the Left****
Regie: Dennis Iliadis
Met: Tony Goldwyn, Monica Potter, Sara Paxton, Garrett Dillahunt, Aaron Paul
Speelduur: 110′
Een dijk van een remake van de gelijknamige exploitationfilm van Wes Craven uit ’72!
Het verhaal: Mari (Sara Paxton) en haar vriendin nemen hun intrek in het afgelegen vakantiehuisje van haar ouders, maar worden ontvoerd door een voortvluchtige misdadiger en zijn handlangers. Na een brutale aanranding wordt Mari voor dood achtergelaten. Uitgeput en doodsbang probeert ze het huis van haar ouders te bereiken. Zonder het te beseffen hebben haar aanranders precies daar onderdak gezocht. Wanneer haar familie de gruwelijke waarheid verneemt, zullen de vreemdelingen zich de dag beklagen dat ze het laaste huis op de linkerkant betraden…
Ons verdict: Horrorgrootmeester Wes Craven (A Nightmare on Elm Street, Scream) lijkt steevast terug te grijpen naar internationale cineasten om zijn klassiekers te hermaken. Voor The Hills Have Eyes opteerde Craven zelf voor de Franse Alex Aja (Haute Tension) en voor de moderne The Last House on the Left kwam de cineast uit bij de Griekse filmmaker Dennis Iliadis, die zich enkele jaren geleden in het festivalcircuit in de kijker had gewerkt met het misdaaddrama Hardcore. Opnieuw een uitstekende gok, zo blijkt, want de remake van de gelijknamige horrorklassieker uit ’72 is een robuuste, intrigerende en strak opgebouwde wraakthriller die op veel vlakken het origineel ruimschoots overklast. Het acteerwerk is prima (hoewel we een zwak zullen blijven hebben voor de heerlijk sleazy David Hess) en Iliadis was zo slim om de overbodige subplot met de twee klungelige agenten te laten voor wat het was. Maar waar de nieuwe The Last House On The Left het meest in uitblinkt, is de uitermate verstikkende sfeer en messcherpe spanning. Zelden kroop deze horrorliefhebber zo op het puntje van zijn stoel! Alleen jammer dat Iliadis, Craven en producent Sean S. Cunningham (Friday The 13th, House) kozen voor een tegelijk lichter en wat met de haren getrokken einde dan het origineel. Hoe dan ook, een ijzersterke genrefilm!
De Blu-ray: Het 1.85:1 HD-beeld heeft een prima scherpte, met over het algemeen een uitstekend diepteniveau. Vooral de scènes overdag spatten van het scherm, met heldere, levendige kleuren, een fraai contrast en een meer dan goed detail. Ook de scènes in hen donker zijn steevast goed te volgen, maar hier en daar is er dan toch wat filmgrain te zien. De gebruikte filmprint is echter wel volledig vrij van vuiltjes en andere oneffenheden. De Engelse DTS-HD MA 5.1-track is een volle en robuuste soundtrack, met een goede spreiding en een prima dynamiek. De muziek klinkt fraai en de geluidseffecten hebben een goede plaatsing. De subwoofer onderlijnt waar nodig en ruis of andere storingen lijken op het eerste zicht niet aanwezig te zijn. Naast het kiezen van je favoriete scènes en de keuze tussen de bioscoopversie en de 4 minuten langer durende ‘Unrated versie’ zijn er eveneens een tweetal kleine extra’s op deze Blu-ray te ontdekken. Zo heb je eerst 9 minuten aan weggeknipte scènes (waaronder een onafgewerkte versie van het ranzige einde!) en ‘Achter de schermen’ blijkt niet meer te zijn dan een veredelde trailer van enkele minuten met filmbeelden en enkele interviewsnippers van producenten Wes Craven, Sean Cunningham en regisseur van dienst Dennis Iliadis. Jammer dat er niet meer aanwezig is, maar toch een mooie aanwinst voor de genreliefhebbers onder ons!
Bekijk hier de trailer:
