Rise of Planet of the Apes****
Regie: Rupert Wyatt
Met: James Franco, Andy Serkis, John Lithgow, Tom Felton, Brian Cox, Freida Pinto
Speelduur: 106′
Een verrassend menselijke sciencefiction film, met een prijzenwaardige performance van Serkis en duizelingwekkende speciale effecten. Vanaf 10 augustus in de bioscoop.
Het verhaal: In een laboratorium gebruiken wetenschappers apen als proefdieren voor nieuwe medicatie om de ziekte van Alzheimer te genezen. Maar hun testen hebben onverwachte bijwerkingen en er loopt echter iets mis. Het project wordt stopgezet, maar één van de wetenschappers, Will Rodman (James Franco), besluit een jonge chimpansee – Caesar (Andy Serkis) – mee te nemen naar huis. Caesar vertoont uitzonderlijke intelligentie en dit zet Will aan om verdere testen te doen. En wat blijkt? Het medicijn blijkt te werken op zijn vader (John Lithgow). Wanneer Caesar echter in aanraking komt met één van de buren, gaan de poppen grondig aan het dansen. Caesar wordt verraden door de mensen die hij vertrouwde en vanaf dan gaat de slimme chimpansee voorop in de spectaculaire strijd van zijn soort tegen de mens…
“Take your stinking paws off me, you damned dirty ape!”
Ons verdict: Ondergetekende was één van de mensen die in 2001 met smart en ongeduld uitkeek naar de remake van de sciencefictionklassieker Planet of the Apes (1968). De grimmige toekomst waar apen onze planeet overnemen was in mijn ogen spek naar de bek van Tim Burton, een cineast die steevast macabere pareltjes wist af te leveren. Een openingsweekend van bijna 69 miljoen dollar deden het beste vermoeden en wereldwijd wist de moderne herwerking meer dan 362 miljoen dollar in het laatje te brengen. Niet slecht voor een film met een prijskaartje aan van om en bij de 140 miljoen Amerikaanse dollars! Toch kwam deze apenliefhebber enorm teleurgesteld uit de zaal en ik was schijnbaar niet de enige, aangezien Planet of the Apes anno 2001 afgekraakt werd door menig collega en liefhebber. Dus het was even raar opkijken toen 20th Century Fox vorig jaar Caesar: Rise of the Apes aankondigde. Een zogenaamde prequel op Burton’s film. Een jaar en diverse titels laters is Rise of Planet of the Apes een feit.
Wat het nu juist is, daar zijn vele mensen nog niet uit. Is het een prequel op de oude films of op die van mister Burton, is het een reboot of is het dan toch een remake van Conquest of the Planet of the Apes uit 1972? Het is in realiteit een beetje van alles wat. En het resultaat is verrassend goed! Fox belde aan bij Rupert Wyatt, welke enkele jaren geleden vriend en vijand verbaasde met The Escapist, maar verder angstwekkend weinig gedaan heeft. Toch weet de man in één poging het hele Apes-blazoen terug op te poetsen en slaagt hij er in om van de film alles te maken waar Burton niet in slaagde. Rise of Planet of the Apes is namelijk coherent, verrassend stijlvol, uitermate menselijk, voldoende pausibel en van begin tot eind (ont)spannend! James Franco is zoals steeds een beetje grijs en Freida Pinto is niet meer dan decor, maar het zijn de bijrollen die wat gewicht in de schaal gooien. Brian Cox en Tom Felton zijn heerlijk als de ‘slechterikken’ van dienst, terwijl John Lithgow weer maar eens bewijst dat hij een veel te onderschat acteur is. Het zijn echter de chimpansees die met de behaarde eer gaan lopen! Deze zijn namelijk zo levensecht, zo geloofwaardig, dat je al na enkele minuten vergeet dat je maar naar uit enen en nullen opgetrokken creaturen zit te staren. De ogen van de apen ogen voor de verandering ook eens niet doods, zoals vaak het geval is met CGI-personages. Het is wederom Andy Serkis die – in dit geval voor Caesar – instond voor de bewegingen en de gelaatstrekken. De Brit – herkenbaar uit films zoals Burke and Hare, The Cottage en 13 going on 30 – heeft er een carrière mee weten uit te bouwen met in een motion-capture pak te kruipen om wezens als Gollum (uit de Lord of the Rings-films) en King Kong van menselijke grimassen te voorzien.
In Rise of Planet of the Apes doet Serkis dat opnieuw ijzingwekkend goed en het is de enorm menselijke Caesar die de emotionele link vormt met het publiek. De man kan met zijn ogen zoveel gevoel overbrengen en het is zijn ‘acteerprestatie’ die ook de meeste aandacht zal opeisen. En terecht! Serkis verdient nu toch eindelijk wel eens een prijs hiervoor, zeg dat ik het gezegd heb! Rise of Planet of the Apes is overigens geen typische zomerblockbuster. Het wordt vanaf de eerste fragmenten al duidelijk dat Wyatt geen Michael Bay of iemand dergelijk is. De man is een ‘filmmaker pur sang’ en probeert een zo realistisch mogelijk verhaal te vertellen. Dat het scenario uiteindelijk B-filmmateriaal is, maakt voor de cineast niets uit. Hij laat de film zeer rustig ontplooien – met hier en daar een leuke referentie naar de originele films, om het geheel pas in de laatste momenten echt goed te laten exploderen. Mensen met de aandachtsfactor van een vierharige fruitvlieg of liefhebbers van Uwe Boll-films zijn er dan ook aan voor de moeite. Rise of Planet of the Apes is wat men noemt een ‘slow pot boiler’, waar opbouw, emotie, drama en acteurs, even belangrijk zijn als actie en sensatie. Wanneer de hel in de derde act losbarst voelt het allemaal ook bijzonder natuurlijk aan, zelfs ondanks een handvol misschien iets minder geloofwaardige scènes. Het is een nagenoeg perfecte climax voor één van de grote verrassingen van het jaar!
Had iemand me vorig jaar verteld dat de zevende Planet of the Apes film één van de betere films van de filmzomer van 2011 zou worden, dan had ik toch wel even de aap uitgehangen. Kortom u weet weer wat gaan kijken!
Bekijk hier de ‘supertrailer’, met enkele korte interviews:
Warning: Undefined array key -1 in /home/public/sites/www.moviepulp.be/wp-content/plugins/gd-rating-system/d4plib/core/d4p.wpdb.php on line 345
die van burton vond ik niet slecht en heb wel niet de zeer oude met charles heston gezien. dus geen remake prequel is het dan reboot? zeer raar vind ik dat en deze ga ik toch niet zien denk ik in bios te voorspelbaar (trailer geeft heel het verhaal al). hebben jullie geen review van green lantern die vond ik wel oke.
Die van Burton was rommel, tegen deze nieuwe prent. De reviews liegen er niet om… Rise wordt door velen al gezien als één van de beste van dit jaar. En dat is behoorlijk bijzonder gezien de slechte reputatie van de remake en dat deze franchise al zolang van het podium verdwenen was. Reviewers kunnen natuurlijk vanalles zeggen, maar de goede mondreclame heeft ervoor gezorgd de film zowel zaterdag, als zondag net méér mensen kwamen kijken als de al erg drukke vrijdag. De film heeft dan ook een openingweekend van 55 miljoen $ binnengehaald, terwijl de experts ‘maar’ rond de 30 geprojecteerd hadden. Dat is iets ongeziens in dit klimaat…
Dat je één van de meest iconische klassiekers nooit gezien hebt zegt dan weer meer over je status van ‘filmliefhebber’ ;-) Iedere zichzelf respecterende filmliefhebber/sciencefictionfan dient het origineel tenminste één maal gezien te hebben… Zoals je kan LEZEN in de review, is het van alles een beetje. Maar ik zal het nog eens voor je op een rijtje zetten: Een reboot/prequel, omdat het een vernieuwde start – een zogenaamd ‘origin’-verhaal à la Star Trek, Casino Royale, Batman Begins en ineens een begin waar de andere films opnieuw zouden kunnen op volgen, maar ook een remake omdat Conquest in essentie hetzelfde verhaal verteld als Rise, met wat ingrijpende veranderingen uiteraard.
Dat is je goed recht, maar ook jouw verlies natuurlijk :) De FX zullen nooit tot hun recht komen in de huiskamer. En trouwens, elke trailer geeft in essentie het verhaal weg… ik zou dan ook geen reviews meer lezen omdat deze ook de synopsis weggeven. Een trailer duurt 2 minuten en de film bijna 2 uur. Volgens mij gaan er nog wel verrassingen inzitten denk je niet? Zeker als iedereen zo lyrisch is over het scenario. Green Lantern was inderdaad niet zo mega slecht als mensen beweerden, maar ook zeker niet goed. Net hetzelfde als Cowboys & Aliens.
er zijn van die films waar van je denk ,dat zal niet de moeite zijn om naar te kijken, toch boeide me deze film , kijk uit naar een vervolg die kom er zeker,knap gemaakt ,grapig meer niet
vond de film goed tot op het einde wat ik toch wel bizar vond.
het einde stopt weer zoals alle films van de laatste tijd, met een raar eind en een knagend gevoel naar meer of net niet.
eentje om in het rek te plaatsen? misschien, maar dan na het vervolg hierop.
Het einde moest op de één of andere manier ‘open’ blijven. Bovendien lijkt me dat net goed dat een film naar meer smaakt.