The Wolverine ***1/2

Regie: James Mangold

Met: Hugh Jackman, Tao Okamoto, Rila Fukushima, Hiroyuki Sanada, Famke Janssen, Will Yun Lee, Hal Yamanouchi

Speelduur: 135′

Vier jaar na het behoorlijk desastreuze X-Men Origins: Wolverine, is er nu de opvolger annex reboot The Wolverine. En er is reden tot juichen! Vanaf morgen in alle Belgische bioscopen.

Het verhaal: The Wolverine leert ons dat Logan (Hugh Jackman) seconden voor het vallen van de atoombom op Nagasaki het leven wist te redden van de Japanse soldaat Yashida. De man groeide jaren later uit tot één van de machtigste en rijkste mannen van Japan. Logan trekt – nog steeds opgezadeld met schuldgevoel voor de dood van Jean Grey (Famke Janssen) – rond door het woeste Amerikaanse berglandschap. Hij leeft in grotten als een eenzaat. Maar wanneer Yashida (Hal Yamanouchi) op zijn sterfbed ligt, wilt deze koste wat kost afscheid nemen van zijn oude vriend Logan. Hij heeft immers een verrassend voorstel voor de Wolverine…

Ons verdict: De eerste twee X-Men films van Bryan Singer scoorden zowel bij publiek, als critici. Helaas liet de blaam van het inhoudelijk tegenvallende X-Men: The Last Stand (2006) en de desastreuze eerste spin-off X-Men Origins: Wolverine (2009) het goud van de geliefde franchise wat minder blinken. Het was sinds het heerlijk entertainende X-Men: First Class (2011) van Matthew Vaughn (Layer Cake, Kick-Ass) dat de anticipatie opnieuw steeg voor een stand-alone Wolverine-prent. Na Gavin Hood is het nu de beurt aan James Mangold, de man achter nog steeds één de beste acteerprestaties van Sylvester Stallone in het onvolprezen Copland (1997). Hoewel er in X-Men Origins: Wolverine een knipoog naar Japan gegeven werd, is The Wolverine naast een verderzetting van het verhaal vooral een soort van nieuwe doorstart. Het verhaal laat meer zien van het rijke verleden van Logan, ofte de Wolverine, en het is duidelijk dat Mangold gaat voor een meer klassieke, down-to-earth stripverfilming. De prent probeert een meer menselijke kant van het beroemde strippersonage te laten zien, en à la The Dark Knight en recent nog Man of Steel ademt The Wolverine ook een meer donkere sfeer uit. Deze nieuwe aanpak werkte voor ons, en het mag duidelijk zijn dat Hugh Jackman ook nooit beter was in de huid van het personage als in deze nieuwe film. De man was nooit meer dreigend, terwijl nergens de emotionele kant van het personage uit het oog wordt verloren. Jackman krijgt mooi weerwerk van de crème de la crème van het Japanse acteerwereldje, met op kop de mooie Tao Okamoto en klassebak Hiroyuki Sanada. Rila Fukushima zorgt op haar beurt dan weer voor de nodige komische noot, iets wat men in Man of Steel soms leek te vergeten.

De actie is uiteraard ook niet te versmaden, met een mooie mix van over-the-top spektakel- en knap gechoreografeerde Oosterse vechtscènes. En vergis u niet, Mangold haalt het maximum uit deze scènes gezien de rating, met een verrassend niveau aan geweld. Tegen het einde vervalt The Wolverine een beetje in clichés en verzand de prent in een iets te rommelige climax. Maar laat dat je echter niet tegenhouden, want deze The Wolverine staat mijlenver boven X-Men Origins: Wolverine en liet ons opnieuw ten volle genieten van dit bad-ass personage. Blijf overigens ook zeker zitten voor de mooie aanzet naar nieuwe X-Men avonturen!

Bekijk hieronder de internationale bioscooptrailer: