De Poel****1/2
Regie: Chris W. Mitchell
Met: Gijs Scholten van Aschat, Carine Crutzen, Bart Klever, Jamie Grant, Chris Peters, Alex Hendrickx, Katja Herbers
Lengte: 77′
IJzingwekkende psychologische horrorprent, met ijzersterk acteerwerk. Nederhorror op zijn best!
Het verhaal: Twee bevriende gezinnen – waaronder de avontuurlijke Lennaert (Gijs Scholten van Aschat), zijn vrouw Sylke (Carine Crutzen) en hun twee tienerzonen Jan (Alex Hendrickx) en Marco (Chris Peters), en Lennaert’s ex-collega Rob (Bart Klever) en zijn fraaie tienerdochter Emilie (Jamie Grant) – trekken samen de bossen in voor een fijn en gezellig kampeeruitje. Ze ontdekken een meer dat gelegen is in een afgesloten gedeelte van het bos, en besluiten unaniem de ‘verboden toegang’-bordjes te negeren. Als Goden in Frankrijk genieten ze van de natuur, heerlijk knetterende kampvuurtjes en van elkaars gezelschap. Maar dan slaat de gezelligheid plots om en komen de twee gezinnen terecht in een ware nachtmerrie…
Ons verdict: Trends komen en gaan, ook in film. Maar horror is en zal altijd een succesvol genre blijven, alleen blijkbaar niet bij ons. Het is uiteraard een erg moeilijk genre om echt goed te doen, daar zijn we ons helemaal van bewust. Toch blijft het een absolute doodzonde dat de fantastische film in ons Belgenlandje zo goed als bijna geen kans krijgt (ondanks geweldige producties als Tom Van Avermaet’s Dood Van Een Schaduw, en het nakende Welp van Jonas Govaerts). Veel gehoorde redenen blijven dat genrecinema niet werkt in het Nederlands of dat het commercieel niet werkt. Twee memo’s die ze bij onze Nederlandse buren gemist hebben. Want daar maken ze al enige decennia horrorfilms, van allerlei pluimage. U hoort ons niet beweren dat deze allemaal diamanten zijn, maar ze proberen! En ze blijven proberen, ook als het misgaat. En daarvoor alleen al verdienen ze ons eindeloos respect.
Bij De Poel, het lanspeeldebuut van Chris W. Mitchell, ging het overigens nergens mis. Integendeel. Vanaf de eerste seconden is dit een film die je bij je nekvel grijpt, mede door de ongemakkelijke sfeer, en die langzaam maar zeker opbouwt tot een climax die zelfs doorgewinterde horrorfanaten regelmatig kippenvel zal bezorgen. Het scenario – geschreven met vaste hand door Mitchell en hoofdacteur Gijs Scholten van Aschat – zit erg goed in elkaar, met een knappe uitwerking van de personages. En het zijn net de personages die zo belangrijk zijn in een psychologische horrorprent als De Poel. Verwacht dus geen eindeloze bloedfonteinen of iets dergelijks. Deze zijn ook niet nodig, want de psychologische verwikkelingen tussen de personages – en de ‘horror’ die na verloop van tijd onderling speelt – is stukken gruwelijker dan eender welke bloederig speciaal effect. Oudgedienden Aschat en Crutzen spelen de pannen van het dak als het koppel Lennaert en Sylke, terwijl ook de jongelingen nergens teleurstellen.
Technische is er eveneens bitter weinig op De Poel aan te merken. Chris W. Mitchell regisseert het geheel vakkundig, met veel oog voor spanningsopbouw en een ijzingwekkende sfeertje. De knappe beelden van Gábor Deák en de passende soundtrack van Vidjay Beerepoot dragen hier eveneens aan bij. Kortom, wij waren zoals u kan lezen meer dan aangenaam verrast door deze De Poel. Het speelfilmdebuut van regisseur/scenarist Chris W. Mitchell kende zijn première in België op de meest recente editie van het Brussels International Fantastic Film Festival (ofte het BIFFF 2014), maar hopelijk krijgt deze ook een deftige reguliere bioscooprelease. Want dat verdient deze intelligente ‘Nederhorror’ zonder enige twijfel.
Bekijk hieronder alvast de bioscooptrailer en lees er zeker ook het exclusieve interview met de makers van De Poel:
