Vinyan****
Regie: Fabrice Du Welz
Met: Emmanuelle Béart, Rufus Sewell, Josse De Pauw, Julie Dreyfus
Speelduur: 96′
Een dijk van een psychologische horror/thriller! En het is nog Belgisch ook!
Het verhaal: Nadat hun zoontje tijdens een vakantie in Thailand werd meegesleurd door de vernietigende golven van de Tsunami, gaan Paul (Rufus Sewell) en Janet (Emmanuelle Béart) door een diep emotioneel dal. Hun zoontje is vrijwel zeker dood, hoewel zijn lichaam nooit werd gevonden. Maar dan ziet Janet een documentaire over weeskinderen in de Birmese jungle. Tussen de kinderen meent ze haar eigen zoontje te herkennen. Hoewel Paul sceptisch is, steunt hij zijn vrouw in haar wens om op zoektocht te gaan naar hun kind. Maar in de duistere, diepe Aziatische jungle wacht hen een nog grotere nachtmerrie…
Ons verdict: Vinyan is de tweede film van Fabrice Du Welz, één van de weinige Belgische genrefilmers. Zijn debuut Calvaire was een straffe genre-oefening, die vergelijkingen oproep met The Texas Chainsaw Massacre en Deliverance. Die film stroomde mee op de stroming van harde Franse horrorfilms zoals Martyrs en kreeg enorm veel internationale aandacht. Het is dan geen wonder dat zijn tweede langspeler en stukken ambitieuzere prent is geworden, met een grote internationale cast. Vinyan is zo mogelijk nog straffer geworden dan Calvaire, met een eigenzinnige opbouw en een onrustwekkende sfeerschepping. Het acteerwerk is subliem en Du Welz grijpt de kijker vast van begin tot einde. Vanaf de surrealistische openingsbeelden wordt je meegesleurd in een psychologische achtbaanrit die zijn weerga niet kent. Vrolijk is het allemaal niet, maar wel verdomde angstaanjagend! Fabrice Du Welz bewijst voor eens en altijd dat er ook in ons landje echt horrortalent rondloopt, want Vinyan is een dijk van een film! Kortom, een absolute must voor de liefhebbers van donkere, grimmige psychologische horror.
De Blu-ray: Het 2.35:1 HD-beeld is scherp, met een goed contrast en een al even fraai schaduwdetail. De zwarte tinten zijn solide, en de overige kleuren ogen voldoende realistisch. Het beeld is vrij van storende onvolmaaktheden en buiten wat filmische korrel is er niets negatief te melden. De DTS-HD Master Audio 5.1-track klinkt prima, met goed verstaanbare dialogen en een ruimtelijk geluidsbeeld. De muziek komt goed tot zijn recht en de geluidseffecten zijn prima geplaatst. Ruis hebben we niet waargenomen. De Blu-ray bevat ook nog een boeiende en waardevolle 50 minuten durende documentaire, over hoe Vinyan tot stand is gekomen.
Bekijk hier de bioscooptrailer:
dankzij deze review de dvd gekocht maar nog niet gezien. omdat het een blegische film is ben ik wel benieuwd maar ook wantrouwig over de film
Als je Calvaire niet te experimenteel vond, dan zal je deze wel kunnen pruimen. Het is vooral de sfeer die het em doet in deze prent. Ben is benieuwd!
heb calvaire nooit gezien. Hoop dat deze goed is.
ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet eens ben met de hoge score die deze film krijgt.
Sorry Fabrice nice try maar nét toch niet.
Vinyan lijdt aan dezelfde ziekte als Calvaire : de sfeerschepping is soms heel grimmig en donker maar Fabrice kan de momenten nooit lang aanhouden. Een echte opbouw van spanning zit er ook niet echt in.
Cinematografisch mooi gedaan, chapeau maar echt meeleven deed ik niet daarvoor was hij echt niet intens genoeg.
Hij heeft duidelijk goed gekeken naar Gaspar Noe’s meesterwerkje ‘Irréversible’ en David Lynch is hem ook niet vreemd, hij heeft duidelijk het talent, het moet alleen nog wat beter ontplooid worden.
En om hem te vergelijken met het sublieme ‘Martyrs’ van Pascal Laugier vind ik er helemaal over zene, toen ik die film zag ben ik er 2 dagen niet goed van geweest. Sorry Fabrice volgende keer beter !!
Het deed me deugd eens een wel onderbouwde mening te lezen Thierry, waarvoor dank.
Maar als je goed leest dan zeg ik dat Calvaire meegenoot van de internationale aandacht door de hele Franse horrorhype (zoals Martyrs). Ik zeg nergens dat deze films elkaar overstijgen of zelfs maar vergelijkbaar zijn. Dat is als het verglijken van appelen en peren. Martyrs is een slag van een brandblusser, terwijl Vinyan je buik in de knoop legt. Twee erg uiteenlopende zaken!
Maar ik moet je bijtreden met het feit dat regisseur Du Welz duidelijk beïnvloed is door Noe en Lynch, en dat hij zich nog steeds verder moet ontplooien om tussen de grootmeesters te horen. Maar Vinyan was hoe dan ook stukken beter dan Calvaire, vandaar ook de hogere score. Ik leefde namelijk wel mee en door de donkere sfeer (die ik en zonder twijfel nog diverse recensenten subliem vonden) was de spanning vaak te snijden.