Postal ***

Regie: Uwe Boll

Met: Zack Ward, David Foley, Chris Coppola, Verne Troyer, J.K. Simmons, Ralf Moeller, Jackie Tohn, Larry Thomas, Brent Mendenhall

Speelduur: 119′

Postal is een ‘so bad it’s good’-satire, vol groffe humor, politiek incorrecte situaties, lollige actie en bloot!

Het verhaal: Dude (Zack Ward) woont met zijn veel te dikke vrouw Bitch in een kleine woonwagen aan de rand van de stad. Nadat een sollicitatiegesprek op niets is uitgelopen en hij naar de uitkeringsinstantie is geweest, staat Dude bij zijn oom op de stoep. Dave (David Foley), die als succesvol leider van een stedelijke sekte naam heeft gemaakt, staat zelf op het punt failliet te gaan. Samen met zijn neef smeedt de geliefde oom een plan om merchandise te stelen en van de opbrengst rijk te worden. Jammer genoeg is ook de Taliban in Paradise gearriveerd met een nog veel doortrapter plan. Alles loopt volledig uit de hand als Osama bin Laden (Larry Thomas) zich genoodzaakt ziet om zijn vriend en toeverlaat George W. Bush (Brent Mendenhall) in te schakelen. Dude leert snel hoe bevrijdend het is als je niets meer te verliezen hebt…

Ons verdict: De nieuwste videogameverfilming van de beruchte Duitse filmmaker Uwe Boll is Postal, een film die zo fout, ronduit grof en politiek incorrect is, dat het allemaal weer heerlijk plezant wordt. De regisseur zet dan ook alles en iedereen te kakken, inclusief zichzelf en zijn controversiële carrière. Het acteerwerk is allemaal grondig over-the-top, maar dat helpt de film eerder vooruit dan naar beneden te halen. Het scenario heeft bitter weinig om het lijf, maar ook dat kan de pret niet drukken. Verder ziet Postal er filmtechnisch erg goed uit, met enkele indrukwekkende speciale effecten en een paar behoorlijk bad-ass actiescènes. Het tempo van “Postal: de film” is vlot en snedig, met een voor Uwe Boll meer dan behoorlijke narratieve structuur en als het dan toch ergens dreigt stil te vallen, verschijnen er net op tijd een paar fraaie blote borsten in beeld. Kortom, Postal is helemaal geen grote kunst maar wel leuk ‘so bad it’s good’ vertier, met in grote letters ‘cult’ erover geschreven! Bovendien ook filmtechnisch de beste film die de zogenaamde moderne Ed Wood heeft afgeleverd.

De Blu-ray: Het 1.78:1 HD-beeld is scherp, met een prima contrast en heldere en natuurlijk ogende kleuren. Het zwartniveau is strak en hetzelfde kunnen we zeggen over het schaduwdetail. Het beeld heeft verder een goede diepte en oneffenheden blijven gelukkig binnen de aanvaardbare perken. De Engelse Engels DTS-HD 5.1-track stelt niet teleur en voorziet de film van een levendig geluidsbeeld, met een goede plaatsing van effecten en een mooie ruimtelijke weergave van de muziek. De subwoofer gaat lekker door in het laag en de heldere dialogen zijn netjes te verstaan. Op het gebied van extra’s zijn er op het eerste zicht behoorlijk wat features aanwezig. Zo geeft Uwe Boll het goede voorbeeld en voorziet hij zijn film van een behoorlijke audiocommentaartrack. Vervolgens is er een twaalf minuten durende promotiefeaturette aanwezig, vol interviewsnippers met onder meer de voornaamste castleden. Nadien kan je getuige zijn van de ‘Little Germany’-opnames in een 9 minuten durend B-Roll clipje. Echt boeiend kan je het niet noemen, maar je krijgt wel een idee hoe het op de set eraan toeging. Naast bloopers (3 min.) zijn er een zestal minuten aan alternatieve en weggeknipte fragmenten aanwezig, maar ook een rock videoclip en een hele collectie trailers (waaronder twee originele bioscooptrailers voor de hoofdfilm).

Lees hier ons interview met de controversiële cineast.

Kijk hier voor een exclusieve bioscooptrailer: