Het grote Moviepulp interview met Uwe Boll:

Moviepulp had naar aanleiding van de DVD- en Blu-rayrelease van het heerlijk aanstootgevende Postal de kans om de controversiële Duitse filmmaker Uwe Boll – berucht om zijn gehate videogameverfilmingen zoals House Of The Dead, Alone In The Dark, BloodRayne en In The Name Of The King – aan de tand te voelen over zijn reputatie, zijn hele carrière en natuurlijk zijn toekomst.

Moviepulp: Hoe ben je gestart in de filmbusiness?
Uwe Boll: Van 1995 tot het jaar 2000 heb ik wel gewerkt voor een filmmaatschappij, maar ik had nog geen echte volwaardige bioscoopfilm gemaakt. Dan ben ik enkele maanden naar Los Angeles gegaan om mijn eerste Amerikaanse film op poten te krijgen. Ik ontdekte al snel dat je daar niet moet zijn om geld bij elkaar te krijgen, want buiten de studio’s heeft er niemand geld maar iedereen wil wel films maken. Dus je hebt concurrentie van enkele miljoenen mensen met scenario’s en andere talenten. Aangezien niemand me het geld zou komen brengen nam ik het besluit om snel terug naar Duitsland te keren en daar alles op alles te zetten om de nodige centen bij elkaar te krijgen. Dus ik ging over een periode van een anderhalf jaar van deur tot deur langs banken, financiële adviseurs en zelfs rijke tandartsen om mijn films gefinancierd te krijgen.

Moviepulp: Hoe ben je er eigenlijk op gekomen op videospelletjes te gaan verfilmen?
Uwe Boll: Het is allemaal begonnen met House Of The Dead. Men kwam aanzetten met de het bewuste spelletje en het scenario. De deal was al volledig rond en het project was klaar om direct te beginnen filmen. Mijn vorige film Heart Of America was een flop, dus ik had een hit nodig. House Of The Dead werd een succes en de geldschieters raden me aan om hiermee verder te gaan aangezien videogameverfilmingen goed verkopen in het filmcircuit. Zo ben ik beginnen te zoeken naar games die ik zelf goed vond en zo kwam ik uit bij Alone In The Dark.

Moviepulp: Je vermelde al het geflopte Heart Of America, welke ironisch gezien wordt als uw beste film. Zullen we in de toekomst meer van dat zien?
Uwe Boll: Ik heb vorig jaar Stoic ingeblikt met Edward Furlong. Een waar gebeurd verhaal over een tragisch incident in een Duitse gevangenis die volgens mij erg geloofwaardig en intens is door straffe staaltjes ‘method acting’. Deze is uiteraard moeilijker aan de man te brengen dan pakweg Far Cry of BloodRayne, maar dit soort films wil ik ook erg graag maken. Tunnel Rats, een oorlogsprent die ik recent in Zuid-Afrika heb opgenomen, is eveneens zoiets. We hebben de acteurs een snoeiharde opleiding laten volgen in een authentiek trainingskamp en ze regelmatig in situaties geplaatst zodat ik erg levensechte reacties loskreeg. Zo is er een scène waarin één van de acteurs zich met een mes een weg moest banen door levensecht gemaakte lijken om uit één van de donkere tunnels te geraken. In de film is deze scène maar zeven minuten, terwijl de arme man in realiteit twintig minuten op de neplijken heeft moeten zitten inhakken. De acteur ging dan ook compleet door het lint! De angstige reacties die je in Tunnel Rats ziet zijn dan ook levensecht en dit soort projecten, met tussendoor een platte genrefilm à la Far Cry, is dan ook mijn doel in de toekomst.

Moviepulp: Volgens veel critici bestaan er gewoon geen goede gamefilms. Wat denk je hier zelf van?
Uwe Boll: Dergelijke uitspraken ontstaan volgens mij door een handjevol recensenten welke zoiets gewoon schrijven om niet uit de toon te vallen of populair over te komen. Want wat is nu een goede film? Als je honderd minuten u niet verveeld hebt is het dan echt een slechte film? Of is het een goede film wanneer je naast de entertainment ook een boodschap meekrijgt? Of wilt dit criterium zeggen dat de film ‘goed’ gemaakt is? Er is gewoon geen afgelijnde definitie en het is door dit dat sommige mensen nooit echt de waarheid hebben gezien. Stel dat je nooit een film van mij gezien hebt en je leest al die slechte recensies dan zou je haast denken dat ik pover gemaakte low budget amateurfilms aflever, zonder enige technische kwaliteiten. Nu kan je veel zaken zeggen van In The Name Of The King, maar toch niet dat een amateuristische rommel is? Nadien kan je zaken als scenario, acteerwerk en effecten gaan ontleden, maar dat mis ik vaak in de bewuste recensies. Het is gewoon ‘slecht’ omdat het een gameverfilming of een film van mij is. Kijk nu naar de Razzie-nominaties bijvoorbeeld: The Love Guru is genomineerd, terwijl geen kat ervan wakker wie de film ingeblikt heeft. Terwijl In The Name Of The King gewoon genomineerd werd omdat het een Uwe Boll film is. Ik mag maken wat ik wil en ik zal genomineerd worden!

Moviepulp: Over de Razzies gesproken, enige reacties hierop?
Uwe Boll: Er zijn volgens mij dit jaar veel slechtere films gemaakt dan In The Name of The King. Het is allemaal dan ook absolute bullshit! Neem mijn cameo in Postal. Ik kom amper tien minuten in beeld en BOEM!, een nominatie aan mijn broek. Het is gewoon trendy om mij en mijn films af te kraken. Een bekende Duitse journalist peilde ook al naar reacties over de nominaties en achteraf bleek dat deze nog nooit een film van mij gezien had. Dat is compleet absurd! Niemand belt naar Tom Tykwer zonder zijn fucking Lola Rennt eerst vijftien keer gezien te hebben! Ik ben er dan ook zeker van dat er een tijd komt waar de mensen zonder vooroordelen op mijn films zullen terugkijken en beseffen dat het toch allemaal zo slecht nog niet was. Al even absurd is het ratingsysteem van www.imdb.com. Sommige van mijn films zijn amper uitgebracht en staan al extreem laag, gewoon omdat de haters al op voorhand nul stemmen zonder zelfs de film in kwestie gezien te hebben! Maar om even terug te komen op de prijs zelf, misschien stuur ik Zack Ward wel om hem op te halen. Hij kan me geweldig nadoen en niemand zou het in de gaten hebben! (bulderlach)

Moviepulp: Het blijkt dan toch dat al de slechte recensies en het zogenaamde “Bollbashen” u niet helemaal koud laten, want u ging zelfs zo ver om in de boksring het op te nemen tegen enkele internetrecensenten. Of was het toch maar voor de grap?
Uwe Boll: Helemaal niet, ik was écht kwaad over de Amerikaanse recensies van BloodRayne! Deze waren gewoon exact hetzelfde als House Of The Dead en Alone In The Dark, terwijl BloodRayne technisch en verhalenderwijs toch stukken beter was. Ook het acteerwerk was stukken beter dan in House Of The Dead, welke gewoon wat zombies knallen was! Dus was de persoonlijke aanvallen zo beu dat ik de boksmatch op poten zette. Als ze me fysisch klein probeerden krijgen dan moesten ze ook maar het durf hebben om met me in de boksring te stappen. De formulieren werden rondgestuurd en al snel schreven enkele recensenten zich in. Dit ging dan een eigen leven leiden en werd lekker opgeblazen in de pers, zodat ik het wel moest doen. Gelukkig had ik als kind gebokst en ging ik terug wat trainen, want het is niet evident om op één avond vier wedstrijden na elkaar te boksen.

Moviepulp: Maar uiteindelijk heb je ze verslagen…
Uwe Boll: Ik ging dan ook echt om iedereen knock-out te slagen! (lacht) Het ding is dat iedereen ondertussen wel wist wie ik was, terwijl ik er maar het raden naar had wie mijn tegenstanders. Voor hetzelfde geld waren het immens beren, met een uitstekende training. Na de winnende kampen kwamen al snel de reacties dat ik zogezegd mijn tegenstanders zelf gekozen zou hebben. Het draaide dus al onmiddellijk tegen mij, terwijl ik op de formulieren duidelijk geschreven had dat ik er niet licht overheen zou gaan! Ik wou namelijk bloed zien, wraak! Sommige van deze gasten leken echt uit om me gewoon te vernietigen en dat kon ik niet laten gebeuren. Als je een film niet goed vind, oké dan is het zo. Maar roep niet op om mijn films in de ban te laten slaan, dat acteurs me moeten laten vallen en ga zo maar verder. Roep niet op om mij te haten! Ik vind ook niet elke film geweldig. De vierde Indiana Jones was afgrijselijk, maar daarom haat ik Steven Spielberg toch nog niet? En dat is het punt.

Moviepulp: Je hebt met een boel grote namen uit Hollywood gewerkt. Hoe was het om te werken met Michael Madsen, Ben Kingsley en Jason Statham?
Uwe Boll: Voor In The Name Of The King had ik eerst Kevin Costner in gedachten. Zijn manager vond dit eveneens een GE-WEL-DIG! Maar ondanks al het aanporren van hem en mij was Kevin compleet niet te overtuigen. Hij had geen zin meer in avonturenfilms en juist daarvoor was Costner mijn eerste keuze. Jason Statham was compleet het tegenovergestelde, maar zijn agent belde mijn mensen op en al snel was het in kannen en kruiken. Statham is een geweldig fysieke acteur dus hij deed het geweldig! Zeker in vergelijk met de licht geschifte Michael Madsen die steevast rondliep op de set van BloodRayne alsof hij iedereen een kopje kleiner zou maken! (lacht) Madsen vertelde ons bij het casten dat hij geweldige westernacteur is, maar zet hem twee minuten op een paard en hij zat al te zagen: “Uwe haal me hier snel af!”. Hij had direct last van de hitte in zijn kostuum, alles draaide en dat was dan nog maar de eerste dag! Pas op, Michael Madsen heeft talent en charisma in de juiste films maar op de set van Bloodrayne was het best problematisch en ik zou hem niet meer casten.

Moviepulp: Je kunt er niet om heen dat je films het niet geweldig doen bij de critici en aan de kassa’s, maar hoe slaag je er toch keer op keer in om grote namen aan te trekken voor je projecten?
Uwe Boll: De acteurs en dergelijke zien het gewoon niet zo zwart/wit in als de rest. Freddie Prinze Jr. belde me laats bijvoorbeeld zelf op om samen te gaan ontbijten in Los Angeles en daar wist de populaire acteur me te vertellen dat hij mijn films geweldig vind. Hij polste zelfs even of ik geen rol had voor hem. Kristanna Loken, Ron Perlman en Leelee Sobieski zijn allemaal erg blij dat ze met mij hebben samengewerkt. De meeste acteurs zijn overigens niet zo actief als wij op de message boards en forums. (lacht)

Moviepulp: BloodRayne II ging rechtstreeks naar de videotheken. Zullen je toekomstige films terug hun weg vinden naar de bioscopen of zal alles direct-to-DVD uitgebracht? En wat zal de toekomst nog brengen voor Uwe Boll?
Uwe Boll: Ik hoop dat mijn komende films – tenminste in sommige contreien – toch nog zullen uitgebracht worden in de bioscoop. In Rusland en Thailand krijgen al mijn films nog de kans om te schitteren op het grote scherm. In Spanje en Italië is recent In The Name Of The King in roulatie gegaan op een groot aantal schermen. Uiteraard heb je ook een boel markten waar alles gewoon rechtstreeks op DVD en Blu-ray uitkomt omdat de distributeurs geen moed hebben. Neem nu Dutch Filmworks: Zij hebben In The Name Of The King aangekocht om in de bioscoop uit te brengen op een zestigtal schermen, maar ze doen het dan om één armzalig schermpje! Je begrijpt natuurlijk dat ze marketinggeld willen uitsparen, maar koop de film dan niet aan! Ik hoop dus echt dat we in de toekomst betere deals krijgen en dat mijn films echt de kans krijgen. Stoic zal normaal gezien in de bioscoop worden uitgebracht. BloodRayne III zit voor volgend jaar in de pijplijn en ik hoop Loken terug te krijgen, waar ze eindelijk de nazi’s kan bekampen! Dit jaar start ik aan Janjaweed, over de genocide in Soedan. Deze zal ik in Zuid-Afrika opnemen met dezelfde mensen als Tunnel Rats. Nadien ga ik na dertien jaar ook nog eens een film in Europa opnemen over de bokser Max Schmeling. Een geweldig verhaal!

Moviepulp: We zijn benieuwd. Bedankt voor uw tijd!
Uwe Boll: Geen enkel probleem.