Het tweede grote Moviepulp interview met Uwe Boll:

Op de 27ste editie van het Brussels International Festival of the Fantastic Film kwam de beruchte Duitse filmmaker zijn nieuwste film Stoic voorstellen. Deze erg grimmige, overigens op waargebeurde feiten gebaseerde prent liet het geharde BIFFF-publiek niet koud en verrassend veel toeschouwers vonden de film blijkbaar té hard en verlieten de zaal geschokt. Naar aanleiding van deze verrassende Uwe Boll-film had ik een tijdje geleden opnieuw interview met de nog steeds erg controversiële regisseur.

Na een aangename verwelkoming en een korte babbel over de erg teleurstellende Franse horrorfilm Humains, starten we met het bewuste interview.

Je nieuwste film Stoic is weer iets compleet anders dan we van je gewend zijn. Er werd volgens bronnen namelijk niet gewerkt met een script. Was dit een bewuste keuze?
Met Tunnel Rats merkte ik op dat wanneer je emotioneel zwaar beladen scènes doet, dat het ook voor de acteurs beter is als je deze de vrijheid geeft om hen te laten zeggen wat ze willen. Over de gebeurtenissen in Stoic had ik een heleboel krantenartikels gelezen en ik kon niet maar niet geloven dat mensen die anderhalf jaar samen in de cel zaten elkaar zoiets konden aandoen. Waar dachten deze ‘gewone’ jongens wel niet, aangezien niemand iets echt ernstigs op zijn kerfstok had! Sommige van hen hadden hun straf bijna uitgezeten en dat hield me wel bezig. Ik had de film ook nooit gemaakt moesten de daders meedogenloze moordenaars geweest zijn. Mijn vraag was dan ook wie of wat de schakelaar had omgeschakeld in hun brein. Ik heb dan ook gewoon de pokerscène opgesteld en ik gaf de acteurs enkel een richtlijn waar de scène naartoe zou leiden, maar de rest wilde ik door hen ingevuld te zien worden.

Werkte je dan met storyboards?
Neen. Ik geloof dan ook niet in teveel artistieke beperkingen. Mijn vaste cinematograaf Mathias Neumann waarschuwde me vaak dat de acteurs hier en daar niet scherp in beeld zouden zijn, omdat hij er natuurlijk geen idee van had wat de improviserende acteur allemaal zou doen. Maar dat maakte me niet uit, aangezien het publiek volgens mij meer interesse heeft in het rauwe spel en het intense verhaal.

Ga je dit soort geïmproviseerde filmstijl meer gebruiken in de toekomst?
Zeker en vast! Ik heb ondertussen al twee andere films op dezelfde manier ingeblikt: Darfur en Rampage. Het grappige met deze twee films is dat ze exact het tegenovergestelde zijn van Stoic. Mensen zullen vooral Rampage weer compleet afbreken, omdat het voor mij de kans was om een compleet nihilistische film af te leveren. Rampage gaat over een man die op een moordtocht is (vandaar de titel), maar uiteindelijk gaat de film niet over deze moorden maar over het verdienen van geld. Heart Of America toonde de schietincidenten op de scholen, maar Rampage heeft als onderliggende politieke boodschap of de wereld niet beter af zou zijn als we elkaar allemaal afmaken! Je moet maar is even stilstaan bij de opwarming van de aarde en de recessie. We slagen er steevast in om alles naar de kloppen te helpen! Dus als er iemand zou zijn die alle mensen uit de weg zou ruimen, is dat dan écht een slechte mens?

Je bent al enkele keren te gast geweest op het Brusselse International Festival of the Fantastic Film. Geniet je ervan om je films samen met een publiek te bekijken?
Met In The Name Of The King was ik er om de film voor te stellen en ook met de vertoning van Alone In The Dark of van BloodRayne, maar mijn geheugen laat me even in de steek. Met de vertoning van Postal kon ik jammer genoeg niet komen omdat ik in Vancouver zat. Maar het leuke om mijn films met het publiek te bekijken is dat je direct reacties krijgt. Je moet het natuurlijk niet allemaal te serieus nemen, maar als filmmaker is het zelfs goed om je films op het festival te bekijken! Je weet direct wat je doelpubliek van de film vindt. Met In The Name Of The King was dit een beetje anders, want het was een PG-13 fantasy-vehikel en dus eigenlijk niet echt voor een horrorpubliek. Ze vonden mijn film toen nogal “cheesy”, maar ironisch genoeg maakte ik er wel mijn grootste film uit mijn leven mee met het hoogste budget en de grootste sterren. Dus ik moest wel iets afleveren dat ook in prime-time kan getoond worden en wat geld zou opbrengen.

Ben je het meest voldaan door In The Name Of The King?
Neen, het was een geweldig leuk om de film onder dergelijke royale omstandigheden te kunnen opnemen. Maar mijn persoonlijke favoriet is nog steeds Postal. Het is een film die je onmogelijk zomaar kan afkraken. Er zijn critici genoeg die me met de grond gelijkmaken, maar die film is filmisch niets waarvan je zelf weet dat ze gelijk hebben. Met Alone In The Dark werd de acteerprestatie Tara Reid compleet met de grond gelijkgemaakt, maar ik kon me in daarin vinden. Dat was echt de zwakke schakel van die film! Zo kon ik me ook vinden in de zwakke punten van House Of The Dead, maar als mensen een probleem hebben met Postal dan kan ik perfect zeggen: “Go fuck yourselfs!” en dan heb ik daar geen enkel probleem mee. (lacht) De film is geweldig en als ik die film als iemand uit het publiek zou bekijken dan zou ik me ongelofelijk amuseren! En dat is ook de bedoeling, het is bedoeld als een leuke film en daarom is het ook zo makkelijk om die prent te verdedigen. Ook met Tunnel Rats, Stoic, Rampage en Janjaweed (a.k.a. Darfur) ben ik erg tevreden. Het zijn films die echt zijn geworden wat ik voor ogen had.

Je had het net over Tara Reid en volgens bronnen heb je de blonde actrice bijna volledig uit de film geknipt in je Director’s Cut van Alone In The Dark. Geef je daarmee niet toe dat je fout was?
Absoluut! Het was ook een financiële beslissing om haar er in te houden, want had ik er haar na drie dagen uitgesmeten dan had het ons een miljoen of meer gekost. Ik had het er voordien al met Christian Slater over gehad om haar buiten te zwieren en opnieuw te beginnen. Hij was het er wel mee eens, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Ze kreeg 400.000 dollar voor de film, dus dat was geld dat we kwijt waren en er waren ook al een boel scènes opgenomen. Misschien hadden we toen moeten doorbijten en iemand als Hilary Duff of Paris Hilton inhuren, maar ik vrees dat het weinig verschil zou geven! (lacht) Het probleem was gewoon om een echt goede actrice vast te leggen. Zo hebben we tevergeefs geprobeerd om actrices als Jesicca Biel en Jessica Alba te strikken. Tara Reid was de allerlaatste op onze lijst en het was écht een fout om haar in te huren.

Om terug even te komen op Stoic; hoe kwam je eigenlijk op het idee om die film te doen?
Ik had over de waargebeurde zaak, dat zich in 2006 afspeelde in de Siegburgse gevangenis, gelezen in de krant en heb nadien ook de rechtbankverslagen onder ogen gekregen. Het was fascinerend hoe de daders eerst de schuld op de anderen schoven. Ik kijk overigens altijd uit naar dergelijke bizarre zaken, waar je van denkt: “What the fuck is wrong with these people?”. Het leek me bovendien makkelijk om in te blikken, maar ironisch genoeg was het niet simpel om acteurs te vinden. Dit was de eerste mail dat de vergaderingen en het castingproces meer tijd in beslag nam dan het opnemen van de eigenlijke film. Ik vond het erg belangrijk om vier goede acteurs te vinden, want als er één slechte acteur tussen zat dan zou de hele film niet werken. Bovendien moesten het ook erg uiteenlopende acteurs zijn! Na een tijdje had ik enkele mensen gevonden die de eigenschappen hadden die ik zocht. Eén van hen was Shaun Sipos, die er echt naar uitkeek om één van de daders te spelen. Uiteraard baalde hij ervan toen ik hem op de set vertelde dat hij het slachtoffer zou spelen. Ik vertelde hem om dat gevoel van ‘neen, ik wil geen slachtoffer zijn’ te gebruiken en hij heeft dat uitstekend gedaan.

Edward Furlong speelt één van de hoofdrollen. Was hij je eerste keuze voor de film?
Neen, hij kwam pas als derde of vierde acteur bij de film. Furlong zit bij een agentschap waarvan ik diverse acteurs gezien had. Ik had interesse in één van hen, maar deze kon een hoger salaris krijgen bij een ander project en aangezien wij een kleinschalige film maakte kon ik hem niet veel betalen. Daarna had ik een ontmoeting met Edward en ik dacht dat hij veel uit zijn turbulente leven zou kunnen halen om de rol rijker te maken. Dus ik was blij toen hij toezegde voor Stoic. Het ironische was dat hij de zwakste starter was van alle acteurs, maar dan leek het alsof de acteur een knopt omzette in zijn hoofd waarna hij alles overnam. Ook in Darfur was hij de enige acteur die geen enkel idee had en dat was perfect! In die film speelt Edward Furlong een fotograaf. Ik vertelde hem dat hij niet moest proberen om een politiek gemotiveerde fotograaf te spelen, maar eerder “fucked-up LA guy” die liever schoon volk fotografeert op het strand in Malibu en dronken wakker wordt dan zwaarmoedige foto’s te moeten nemen in Darfur. Opnieuw zaken waarmee hij zich perfect relateren, dus ook daar is hij uitstekend gecast! (lacht)

U lijkt echt te genieten van de hele improvisatieaanpak…
Ja, maar ik denk wel dat het een hoger risico is. Want zoals eerder gezegd als het de cast niet lukt dan faalt de hele film. Vandaar dat het ook kleinschaligere films zijn, want zoiets kan je niet maken met een budget van twintig miljoen dollar. Maar als je het doet met drie à vier miljoen, dan heb je nog steeds de kans om wat geld te recupereren op DVD. En aangezien Stoic gebaseerd is op een Duitse gebeurtenis zal de film ongetwijfeld ongeknipt verkocht worden in de warenhuizen. Want dat laatste durft in Duitsland nog wel is een probleem vormen! Zo is er geen druppel bloed meer te zien in de Duitse versie van Seed, een horrorfilm in de stijl van Hostel. De beruchte hamerscène is er uit en dan vraag je jezelf toch wel af: “Waarom heb ik die film nu gemaakt?”. Dit probleem doet zich wel enkel maar voor in Duitsland, maar toch. En met Stoic en Darfur, omdat deze gebaseerd zijn op waargebeurde verhalen, zullen deze problemen zich normaal niet voordoen.

Voor 2009 staan er maar liefst vier films op stapel, en voor 2010 heb je wéér vier projecten in de pijplijn zitten. Hoe vindt u de tijd om deze allemaal te doen?
Ach wat allemaal op www.imdb.com staat is niet waar. Vaak plakken ze mijn naam op een project waar ik eigenlijk helemaal niets mee te maken heb – zoals Silent Night In Algona, maar waar men de financiële middelen niet eens van rond krijgt. Met Blackout probeerden we via het internet het budget bij elkaar te ronselen, maar dat is ook niet gelukt. Zombie Massacre zit nog in preproductie, maar BloodRayne 3 zit zoals eerder gezegd er wel aan te komen. Met Kristanna Loken in de hoofdrol! Maar de volgende film die ik zal draaien is Max Schmeling, over de Duitse bokser.

Bedankt voor uw tijd.
Dat is graag gedaan!

(met dank aan de vriendelijke medewerking van www.moviegids.be)

Lees ook ons eerste interview met de Duitse filmmaker, terwijl u hier een interview met Edward Furlong (Stoic, Darfur) kan vinden.

Klik hieronder voor een teaser van Stoic: