Economisch gezien zal 2011 de geschiedenis ingaan als een rampjaar, maar dat was er op filmisch gebied nergens aan te merken. Lang geleden dat er nog veel degelijke tot uitstekende prenten uitkwamen, in bovendien een veelheid van genres. Toegegeven, de beste films kwamen vaak uit uiterst verrassende hoek, en of er een echte instant-klassieker tussen zat ( zo eentje waarover 20 jaar nog gepraat wordt, red.), valt ten zeerste te betwijfelen. 2011 was ook het filmjaar waar bijzonder veel straffe prenten géén of bijna geen kans kregen in de bioscoop, een ergerlijke trend die zich waarschijnlijk zal verder zetten de komende jaar. Dat er een gevarieerd aanbod was, komt ook naar voren uit onderstaande lijstjes. Voor het derde jaar op rij is er géén eenduidigheid over wat volgens de MoviePulp redactie dé allerbeste film van het jaar was. Meer nog, op Rise of the Planet of the Apes na, was er zelfs geen enkele film die voorkwam in ieders top 10. Lees snel verder voor onze lijstjes, en alvast fijne feestdagen gewenst!

KENNETH

Top 10

1 Tropa De Elite 2: The Enemy Within – Tien jaar na Citade De Deus voert opnieuw een Braziliaanse film mijn top 10 aan. Deze staalharde en ultrarealistische politiethriller kan zich meten met die voornoemde instant Favella-klassieker, én topreeksen als The Shield en The Wire. Geniaal!
2 The Man From Nowhere – Subversieve Koreaanse kijk op wraakthrillers als Taken en Man on Fire. Een grauw onderwerp dat in je ziel snijdt, en dé meest intense actietaferelen van 2011.
3 Killer Elite – Eén van die zeldzame hedendaagse actieknallers die zich kan meten met het betere werk uit de hoogdagen van het genre in de late jaren ’80 – vroege jaren ’90. Met Jason Statham, Clive Owen en Robert De Niro (dat was lang geleden) in absolute bloedvorm.
4 À Bout Portant – 80 minuten non-stop spanning en suspense van Franse makelij, boordevol onverwachte -en geloofwaardige- plottwists.
5 Fast Five – dé over-the-top blockbuster van het jaar, zonder aliens, robotten of superhelden, maar wel met de meest spectaculaire carchase van het jaar, en de keiharde clash tussen Vin Diesel en The Rock.
6 The Ides of March –Volwassen politieke thriller met een cast vol klasbakken aangevoerd door George Clooney, Ryan Gosling, Paul Giamatti en Philip Seymour Hoffman.
7 X-Men: First Class – heerlijke reboot van de Marvel franchise die gerust naast -pakweg- Batman Begins mag gaan staan. Dé superhelden film van 2011.
8 Rise of the Planet of the Apes – Ondanks de belachelijk lange titel, een verrassend intelligente blockbuster vol baanbrekende CGI én karaktergedreven drama, die véél meer te bieden heeft dan alle vorige films ‘Apen’films samen.
9 Mission: Impossible Ghost Protocol – Op een nieuwe Bond en Bourne is het wachten tot 2012, maar in tussen tijd heeft ondergetekende zich te pletter geamuseerd met deze heerlijke brok spionage-actie vol adrenaline opwekkend spektakel.
10 13 Assassins – een oerklassieke Japanse samuraiprent vol gitzwarte humor, en bovenal een 50 minuten durende epische veldslag die het strafste uit Hollywood naar de kroon steekt.

De rest van de top 25 (in alfbetische volgorde):
Colombiana, Drive, Hobo With a Shotgun, Ironclad, La Proie, Paul, Source Code, Super 8, The Adventures of Tintin, The Eagle, The Guard, The Lincoln Lawyer, The Mechanic, Unknown, Warrior.

Flop 5

1 Somewhere – Pretentieuze kouwe kak die de pellicule waarop geschoten werd onwaardig is. Na een relatief veelbelovende start (met The Virgin Suicides) begint Sofia Coppola meer en meer op haar vader te lijken, met dien verstande dat goeie ouwe Francis -tot 20 jaar terug- wel op regelmatige basis sublieme cinema afleverde.
2 Tree Life – Een staaltje overroepen art house troep die door de politiek correcte filmpers de hemel werd ingeprezen, maar eigenlijk even opwindend is dan verf zien drogen. Een extreem saai pseudo-intellectueel vehikel waarvan zelfs die hard cinefielen -diep in zichzelf- zullen moeten bekennen dat ze hiermee gewoon 2 uur van hun leven hebben verloren.
3 Green Lantern – Of hoe een an sich oerdegelijk regisseur (Martin Campbel) en een gigantisch productiebudget iets kan opleveren dat amper kan wedijveren met de irritante hyperkinetische Japanse tekenfilms die in de namiddag op VT4 worden uitgezonden. A waste of talent and money!
4 World Invasion: Battle LA – De poster en trailers deden het beste vermoeden, maar wat we kregen was een inhoudsloze, monotone opvolging van slecht jatwerk uit District 9, Black Hawk Down en Aliens, met nog minder plot dan Transformers 3 (die je tenminste nog omverblies met overdonderend spektakel).
5 Tron Legacy – Een mooie blinkende lege doos waarvan je na 20 minuten schele hoofdpijn krijgt, met bovendien afgrijselijk slecht acteerwerk.

STEVE

Top 10

1 Harry Potter and The Deathly Hallows part II – 2011 was het jaar dat het doek viel over één van de grootste en meest succesvolle franchises uit de moderne filmgeschiedenis. And they saved the best for last! Een emotioneel sterke climax met epische proporties – volgepropt met duizelingwekkende speciale effecten, spectaculaire actie en straf acteerwerk – die de overgrote meerderheid van de gevestigde critici, kenners en zelfs de meest veeleisende fan voldaan achterliet.
2 Rise of the Planet of the Apes – Het was eveneens het jaar van de verrassingen! Moest iemand me vorig jaar gevraagd hebben welke prent één van dé flops van 2011 zou worden, dan was het antwoord zonder twijfel Rise of the Planet of the Apes geweest zijn. Maar kijk is aan! Niet alleen is het met stip één van de beste films van het jaar, het is tevens – dankzij ongeziene speciale effecten, een prijswaardige vertolking van Andy Serkis en het sterke scenario – één van de betere uit de klassieke franchise en dé meest memorabele prequel van de laatste jaren.
3 Drive – Eén van de terechte toppers op het prestigieuze 64ste Filmfestival van Cannes was deze nieuwe boreling van buitenbeentje Nicolas Winding Refn (Bronson, Valhalla Rising). Pretty boy Ryan Gosling (The Notebook) is steengoed als de ijzingwekkend coole stuntman en ook de rest van de straffe cast staan een potje stevig te acteren. De film is voor sommige mensen misschien wat aan de trage kant, maar dit wordt knap opgevangen met de bloedmooie fotografie, een ongezien gevoel van stijl knap verweven met enkele hardcore geweldsequenties en last but not least de briljante soundtrack.
4 Ichimei – Takashi Miike (Audition, Ichi The Killer) kan nu niet direct omschreven worden als de meest fijnzinnige, noch als de meest gevoelige regisseur op deze aardkloot. Toch is de man over de laatste jaren verrassend ‘volwassen’ geworden en zijn meest recente borreling is zowaar een film die enorm ontroert. De enkele gewelduitbarstingen zijn – surprise, surprise – maagomkerend hard, maar het verhaal is zo mooi dat je van steen moet zijn om droog te blijven.
5 Attack The Block – Voor een goed gedoseerde horrorkomedie moet je de laatste jaren in Groot-Brittannië zijn en dat bewijs werd weer maar eens geleverd met Attack The Block. Het is net de typisch Britse flair van Joe Cornish, een geweldige dynamiek en een hele rits originele vondsten die deze prent zo entertainend maken. Niet verwonderlijk gooide deze ode aan John Carpenter en films als Alien(s) hoge ogen in het festivalcircuit en horrorwereldje.
6 TT3D: Closer to the Edge – Er zijn weinig documentaires waar je jezelf als kijker net zo kan inleven als met een speelfilm, maar debutant Richard De Aragues slaagde er wonderwel in met zijn dramatische relaas over de beruchte Tourist Trophy race van vorig jaar op het prachtige Isle of Man. Zelfs als je niet van motoren, snelheid en racen houdt is het een knappe, vaak gevoelige en van begin tot einde spectaculaire beeldenstorm, over mensen (zoals de excentrieke Guy Martin) die hun leven wagen voor hun passie en hun sport.
7 Hobo with a Shotgun – De tweede spinoff van Robert Rodriguez en Quentin Tarantino’s Grindhouse was nog zo een prent die me compleet verraste. Het is een film zo fout, zo politiek incorrect, zo enorm bloedig en goor dat het erg moeilijk te geloven is dat Hobo With a Shotgun her en der omschreven wordt als een klein meesterwerkje. Maar het is een waar mirakel dat cineast Jason Eisener een klassebak als Rutger Hauer (Blade Runner, Sin City) wist te overtuigen om in een exploitationprent à la Troma op te draven. Hauer weet dan ook vaak al te overtuigen met een simpele grimas en slaagt er zelfs in om de film een gevoelig hart te geven. Zonder twijfel het ‘schuldig pleziertje’ van 2011!
8 Super 8 – J.J. Abrams liefdesbrief aan de jaren zeventig en tachtig films die Steven Spielberg maakte, zoals onder meer E.T.: The Extra-Terrestial, Close Encounters of a Third Kind en zélfs Jaws. Nostalgie is dan ook het woord dat Super 8 het best omschrijft. Geen enkele keer denk je er nog aan dat deze film in 2011 werd opgenomen. Het is een geweldige hommage aan betere tijden en betekende voor deze recensent dan ook het perfecte tegengif tegen debiele CGI-robotten en in strakke maillots opgetrokken superhelden.
9 Source Code – De eigenzinnige Duncan Jones (Moon) maakte met deze Source Code een knappe ‘thinking man’s’-actiefilm, die van begin tot einde weet te boeien ondanks dat het concept ‘tijdreizen’ al tot vervelens toe gedaan werd. De actie spat weliswaar niet altijd van het scherm, maar het scenario zit uitermate vernuftig in elkaar en de interessante cast – met op kop een perfect gecaste Jake Gyllenhaal (Donnie Darko, Zodiac) – spelen stuk voor stuk de pannen van het dak.
10 Warrior – Een film die me tegen alle verwachtingen in volledig onderuit sloeg is Gavin O’ Connor’s Warrior. Ondanks dat het gaat over één van de meest gewelddadige sporten ter wereld, is het een uitermate realistisch familieportret over leven én vooral overleven in deze harde wereld. Tom Hardy (Bronson, Inception) en Joel Edgerton (King Arthur, The Thing 2011) spelen perfect op elkaar in, maar het is oude rot Nick Nolte die bewijst dat hij nog steeds een zéér straf acteur is. Wat mij betreft de beste vechtsportfilm sinds Rocky!

Het was trouwens een verrassend vruchtbaar filmjaar, want ik heb best wat moeten puzzelen en om ‘maar’ een top tien samen te stellen. 2011 bracht ons immers ook nog positieve uitschieters als (in willekeurige volgorde): Dias de Gracia, Thor, Fast Five, Captain America, Horrible Bosses, Insidious, Fright Night remake, X-Men: First Class, Limitless, The Adjustment Bureau, Paul, Drive Angry, Rango, Mother’s Day, Wu xia, Kidnapped (Secuestrados), Bridesmaids, Final Destination 5, Kung Fu Panda 2, Super, Killer Elite en The Mechanic. Films waar ik stuk voor stuk aangenaam door verrast was en die me wisten te entertainen van begin tot eind. Op hoop van zegen dat 2012 ons minstens evenveel toppers zal brengen!

Flop 5
1 Eaters – Wat een terugkeer moest worden naar de heerlijke gore Italiaanse zombiefilms à la Lucio Fulci, Bruno Mattei en Umberto Lenzi werd helaas een gooi naar ‘slechtste horrorfilm aller tijden’. Eaters werd geproduceerd door de beruchte genrefilmer Uwe Boll (Alone in the Dark, In The Name of the King) en is opnieuw een voorbeeld zoals het net niet moet. De acteurs staan stuitend slecht te acteren en de best knappe oldschool speciale effecten worden professioneel om zeep geholpen door de lelijke fotografie, knuddige montage en een afgrijselijke soundtrack.
2 Conan The Barbarian 3D en Transformers III: Dark of the Moon – Al bijna even slecht, maar een plaatsje lager wegens ‘talent’ achter de camera zijn deze twee schoolvoorbeelden van hersenloze cinema anno 2011. De eerste bulkt van het bloed, bloot en ander fraais, maar bevat voor een A-productie ongezien slecht acteerwerk van nochtans behoorlijke acteurs zoals Ron Perlman en Stephen Lang. De derde Transformers is dan weer een tikkeltje beter dan het afgrijselijke tweede deel, maar helaas zegt dat niet veel aangezien Michael Bay voor de rest alles hetzelfde doet en zichzelf weer vastrijdt in inhoudsloze actie die bestaat uit onoverzichtelijke CGI-explosies en ander kinderlijk fraais.
3 The Thing 2011 – Een film waar volgens mij niemand zat op de wachten – ondanks de bijna heilige reputatie van het origineel – was toch wel deze The Thing. Het was echter door de prima casting, de op het eerste zicht uitstekende sfeerschepping en een hoop andere beloftes dat ik best hoopvol begon te worden. Het kon uiteraard ook geen kwaad dat de productiefirma van de geweldige Dawn of the Dead remake achter de prent zat. De prequel start dan ook stevig, maar verzand al snel in het schaamteloos overnemen (lees: kopiëren) van zaken uit Carpenter’s The Thing. De twee films lijken vaak zo hard op elkaar dat het net zoals bij Gus Van Sant’s Psycho remake compleet nutteloos is dat iemand hier geld aan verspilt heeft. En de laatste doodsteek – en hetgeen het origineel van ondertussen bijn 30 jaar oud (!) nog extra in de hemel duwt – zijn de vaak behoorlijk miserabele computereffecten.
4 World Invasion: Battle Los Angeles – De posters en de spectaculaire bioscooptrailers deden vermoeden dat dit één van de toppers van 2011 zou worden. In plaats van een stevige actie/scifi-knaller à la District 9 of iets dergelijks kregen we een fletse scheet in een fles, met clichérijke dialogen, dertien in een dozijn acteerprestaties en véél te brave actiescènes. Denk daarbij nog de luie regie van Liebesman en je hoopt bijna dat Marsmannetjes je komen halen om eindelijk verlost te worden van dit soort filmische onheil.
5 Cowboys and Aliens – Zoveel talent voor én achter de camera zou normaal garant moeten staan voor ongezien topentertainment. Helaas kreeg het bioscooppubliek een vreemde mix van western en sciencefiction die op geen enkel moment op kruissnelheid komt en die vaak eerder de wenkbrauwen doet fronsen in plaats van te entertainen. De film werd terecht één van de financiële miskleunen van 2011. Geeuw!

Andere noemenswaardige missers en teleurstellingen waren het kind- en familievriendelijke (wtf?) Shark Night 3D, de remake … ik bedoel de ‘exact hetzelfde’-sequel The Hangover Part II, de o’ zo cool ogende lege doos Sucker Punch, het onverschillig achterlatende Priest en het ter plaatste blijven trappelende Scream 4.

DAX

Top 10

1 Unknown: een ijzersterke donkere undergroundthriller met een sterke Liam Neeson in de hoofdrol.
2 Black Swan: Originele film in een duister mysterisch sfeertje met een heerlijke oscarwinnende Natalie Portman in de kijker.
3 Source Code: Origineelste concept van het jaar met Jake Gyllenhaal als grote ster.
4 Colombiana: Killerfilm met prachtige cinematografie en een nog prachtigere Zoe Saldana als hoofdfiguur.
5 Rise of the Apes: Opmerkelijke prequel met nog opmerkelijkere visual effects.
6 Super 8: Aanrader met verwijzingen naar Steven Spielberg‘s meesterwerken van de hand van wonderkid J.J. Abrams.
7 Hangover Part 2: Hilarische sequel van the One and Only Wolfpack
8 Rundskop: Beste Vlaamse productie na Loft met Europese acteur van het jaar Matthias Schoenaerts.
9 Midnight in Paris: Heerlijke feelgood Woody Allen film met verwijzingen naar een prachtig Parijs uit de jaren ’20.
10 TRON Legacy: Special effects met een cultstatus die je onderdompelen in een nieuwe virtuele wereld.

Flop 5

1 Horrible Bosses: Slechtste trio ooit om bij elkaar te zetten in één film.
2 The Rite: slechtste horrorfilm met Anthony Hopkins ooit
3 World Invasion: Battle Los Angeles: gewoonweg een inhoudsloze visual effects film
4 Pirates of the Caribbean 4: teleurstellend herbegin van een fantastische reeks.
5 No Strings Attached & Friends with Benefits: stomme kopie van elkaar met belachelijke prestaties van Ashton Kutcher, Ludacris, Justin Timberlake en Mila Kunis.