Elysium ****
Regie: Neill Blomkamp (District 9)
Met: Matt Damon, Sharlto Copely, Jodie Foster, Alice Braga, Wagner Moura, William Fichtner
Speelduur: 110′
Ga kijken als je houdt van stevige SciFi-actie met een boodschap zoals District 9, Aliens, Robocop en Total Recall.
Het verhaal: 2154, de aarde is vervuild, overbevolkt en grotendeels verwoest. De superrijken hebben zich teruggetrokken in een luxueus ruimtestation waar géén ziektes meer bestaan. Een ex-gevangene besluit dit onrecht te bestrijden … .
Ons verdict: Neil Blomkamp bewees enkele jaren terug met District 9 klaar te zijn voor het grote werk. Hij kreeg van Sony 100 miljoen $ om mee te spelen, en levert opnieuw een stevige brok SciFi-actie af met een weinig verhulde politieke boodschap. Visueel doet het allemaal sterk denken aan District 9, zij het dan in een iets meer gelikte versie, al mocht hij -godzijdank- als één van de weinige hedendaagse zomerblockbusters zijn R-rating behouden, en dus voluit gaan in bloederige actie, zwarte humor, en (redelijk) grof taalgebruik.
Naast een fantastisch concept en visuals die doen denken aan James Cameron en Paul Verhoeven in hun gloriejaren in de late ’80s, is Elysium ook nog eens bevolkt met geweldige acteurs. Matt Damon is zoals vanouds solide als antiheld van vlees en bloed (een verademing tussen de superhelden die tegenwoordig het witte doek bevolken, red.) en ook de Brazilianen uit de cast Alice Braga (Citade De Deus) en Wagner Moura (Tropa De Elite) overtuigen. De show wordt echter gestolen door -Blomkamp-habitué- Sharlto Copley die als de meedogenloze huurling Kruger (een soort psychotische kruising tussen Robocop en The Terminator, maar met méér humor, red.) zowat de meest memorabele slechterik neerzet sinds Heath Ledger als The Joker in The Dark Knight.
Elysium is niet perfect. Jodie Foster gaat zowaar overacteren als de bitch van dienst op het ruimtestation. Het intrigerende concept krijgt iets te weinig aandacht binnen de strakke speelduur waardoor de nogal kleffe flashbacks dienen als achtergrond bij de hoofdpersonages. Nooit gedacht dat we dit zouden neerpennen in tijden van uitgerokken monsterproducties met een gemiddelde speelduur van tegen de 2,5 uur, maar Elysium zou wellicht baat hebben bij een extended cut waarin dieper wordt ingegaan op het fascinerende en angstaanjagend toekomstbeeld dat wordt geschetst door Bloomkamp. Desalniettemin is Elysium (na Trance) de strafste film die ik deze zomer zag in de bioscoop. Ga dat zien!
Bekijk alvast een trailer van Elysium.
5 gedachten op “Elysium review”