Mother’s Day (2010)****

Regie: Darren Lynn Bousman

Met: Rebecca De Mornay, Jaime King, Briana Evigan, Deborah Ann Woll, Shawn Ashmore, Lisa Marcos, Patrick Flueger, Frank Grillo

Speelduur: 112′

Extreme horror remake van de gelijknamige Troma-prent uit 1980 van de maker van Repo: The Genetic Opera en Saw II, III en IV.

Het verhaal: Beth (Jaime King) en Danial Sohapi (Frank Grillo) zijn erg gelukkig samen. Ze hebben leuke vrienden, zijn succesvol en hebben daarbovenop net een leuk huis kunnen kopen tegen een erg schappelijke prijs. Wat ze echter niet weten is dat het huis ervoor eigendom was van een gezin misdadigers en verkrachters. Op een avond vieren de Sohapi’s en enkele vrienden een feestje, wanneer er plots enkele booswichten binnenvallen. Eén van hen heeft een schotwond en ze eisen verzorging. Bovendien snappen deze heerschappen niet wat de Sohapi’s in ‘hun’ huis doen. Een nacht vol extreme pijn en andere openbaringen volgt…

“Don’t misbehave!”

Ons verdict: Het leuke aan het Brusselse International Festival of the Fantastic Films is dat je soms producties te zien krijgt die nog nergens ter wereld zijn uitgebracht. Vorig was dat A Serbian Film: een prent zo saddistisch en smerig, doch tegelijk behoorlijk briljant, dat deze vandaag bijna nog nergens is uitgebracht in een volledig ongeknipte versie. Dit jaar is dat ongetwijfeld deze Mother’s Day, een moderne update van de gelijknamige Troma-film uit de jaren tachtig. Hoewel deze remake van splatpack-regisseur Darren Lynn Bousman effectief distributie heeft, blijft deze helaas overal op de plank liggen. Waarom? Joost mag het weten. Niet alleen is het een ijzersterke horrorfilm, die zo ver weg staat van de lollige splatter uit het lowbudget origineel, maar bovendien is het een ongeziene comeback voor niemand minder dan Rebecca De Mornay. Deze actrice die bekend en befaamd werd met thrillers als The Hand that Rocks the Cradle, Guilty as Sin, Never Talk to Strangers en Identity, geraakte de laatste jaren wat op de dool en kwam niet veel verder meer dan bijrollen en televisiewerk. In Mother’s Day bewijst ze echter voor eens en altijd dat ze een steengoede actrice is. Met haar giftige ogen is Rebecca De Mornay perfect gecast als de krankzinnige moeder en haar ijzingwekkende vertolking deed ons meermaals koude rillingen voelen. Ook de rest van de cast is goed op dreef, hoewel het moet gezegd dat niet alle karakters de uitdieping hebben meegekregen die nodig was.

Ondanks dit euvel is het vooral Jaime King die veel indruk maakt in de slachtofferrol. Haar beslissingen zijn niet allemeel even sympathiek (net als de rest van de groep, maar daarover zodadelijk meer) en toch blijf je als kijker met haar en de hele situatie meevoelen. Dat is overigens het punt waar deze remake van Mother’s Day zo in uitblinkt. Waar het origineel onzinnig over-the-top geweld was, met het typische Troma-jasje (lees: exploderende borsten, platte humor, cartooneske dialogen en overdreven rondspuitend bloed), is Bousman’s herwerking een bloedserieus verhaal van wraak en moraal. Hij durft ons tussen al het sadistische geweld (dat overigens een doel heeft in de voortgang van het verhaal en ondanks het maagomkerende niveau niet er is ingestopt om de Saw-sequels – ironisch genoeg grotendeels van Bousman – naar de kroon te steken) een spiegel voor te houden en het is niet mooi wat we te zien krijgen! Dat ieder van ons in staat is tot het plegen voor geweld om onze geliefden te beschermen leert Hollywood ons al jaren, maar dat velen in de laatste momenten behoorlijk snel de rug keren naar zogenaamde ‘vrienden’ om hun eigen hachje te redden is al iets pittiger. Hoe verder de film vordert hoe meer de vraag naar boven komt: ‘wie zijn de grootste beesten nu eigenlijk?’.

Buiten al de moraalvragen is Mother’s Day uiteraard nog steeds een volbloeds horrorfilm, vol met al de spanning en sensatie die daarbij hoort. Het scenario bevat hier en daar wel wat gaten, maar dat kan het algemene tempo nergens onderuit halen. Bovendien bevat de film genoeg verrassingen om u regelmatig van uw melk te brengen! Kortom, Mother’s Day anno 2010 is zonder twijfel zeer warm aanbevolen voor de liefhebbers van de hedendaagse hardcore-horror in de stijl van The Hills Have Eyes, Martyrs en Eden Lake! En nu maar hopen dat deze film snel een fatsoenlijke distributie krijgt.

Bekijk hier de trailers van zowel het origineel, als de remake:

Voor meer informatie: www.bifff.net en hou deze pagina’s in het oog voor een exclusief interview met regisseur Darren Lynn Bousman!