Hacksaw Ridge **** 1/2
Regie: Mel Gibson (Braveheart, Apocalypto, Passion of the Christ)
Met Andrew Garfield, Hugo Weaving, Sam Worthington, Teresa Palmer, Vince Vaughn, Luke Bracey,…
Speeltijd: 131′
Ga kijken als je hield van een mix van Saving Private Ryan & Jarhead met een sausje van Apocalypto in een patriottisch verhaal à la American Sniper.
Het verhaal: Desmond Doss schrijft zich in bij het Amerikaans leger na de aanval op Pearl Harbor, maar weigert tijdens zijn training om te gaan met een vuurwapen…
Ons verdict: Mel Gibson liet zich onlangs uit over Marvel-, DC– & andere comic book-conglomeraten: Kort door de bocht, in zijn ogen is het allemaal mindless bullsh*t. Hoewel we deze versie niet 100% volgen, kunnen we er ons wel in terugvinden. Heel wat van deze bubbelgum-films missen een episch gehalte en dat is net waar de Australische acteur / regisseur goed in is.
Hacksaw Ridge is niet anders. Vanaf de eerste minuut haalt Mel Gibson zijn toverdoos vanuit de tijden van Braveheart terug boven, maar past het voor de eerste keer in zijn carrière aan naar een meer pacifistisch scenario. Zijn typische filmstijl vol bloed, ingewanden en verscheurde ledenmaten wordt in ere gehouden (alsook zijn katholieke doctrine), maar de Oscarwinnaar mixt dit met een heroïsch verhaal van een zevendedagsadventist achter het kindergezichtje van Andrew Garfield. Een unieke mix die in deze tijden van Westerse vrede perfect zal passen bij de nieuwe generatie filmkijkers. Enkel spijtig van de enkele slordig bebloede scènes die soms zoals Pearl Harbor wat stuntelijk overkomen. Tot slot neemt de filmmuziek van Hacksaw Ridge door Rupert Greyson-Williams bijbelse proporties aan.
Kortom, Mel Gibson’s Hacksaw Ridge is zoals men beweerd zijn beste film sinds Braveheart.
2 gedachten op “Hacksaw Ridge review”