Blood Father *** 1/2
Regie: Jean-François Richet (Assault on Precinct 13, L’ennemi public n°1)
Met Mel Gibson, Erin Moriarty, William H. Macy, Diego Luna,…
Speeltijd: 88′
Ga kijken als je hield van een Michael Mann-producties met een snuifje Sicario.
Het verhaal: Een ex-gevangene probeert terug een band te creëren met zijn 17-jarige dochter, nadat ze wegliep van huis en op de hielen wordt gezeten door een schijnbaar zwaar drugskartel.
Ons verdict: Mel Gibson mag dan misschien een kloot van een mens zijn, hij weet als geen ander om zichzelf opnieuw in de filmmarkt te zetten. Met deze Blood Father doet hij het weer! Letterlijk één scène heeft de acteur uit Edge of Darkness, Braveheart, Lethal Weapon & Mad Max nodig om de volledige aandacht van de kijker naar zich toe te trekken en dat brengt voortreffelijke cinema. Deze legendarische acteur/regisseur wordt bijgestaan door nieuw talent Erin Moriarty die we kennen uit o.m. de Netflix-serie Jessica Jones en in Blood Father voor het eerst wat van zich laat zien. OK, naast Mel Gibson wordt ze weliswaar wat weggeblazen, maar de Franse regisseur Jean-François Richet deed er goed aan om dit nieuw talent aan te trekken tot deze onafhankelijke productie. Puik werk!
Blood Father is niet het beste werk dat de Franse regisseur Richet ooit heeft gebracht, maar het past heerlijk in de lijn van Franse actieregisseurs zoals Luc Besson, Pierre Morel, Olivier Megaton & Jaume Collet-Serra die buiten actie ook verstaan dat niet iedere film een epos van 2 uur moet zijn. De beeldkwaliteit alsook de enscenering doet sterk terugdenken aan het succesvolle Sicario met op het einde een hint naar Michael Mann‘s legendarische eindscènes. Het is smachten naar meer en daarom stopt de film ook dom met een flauwe scène van Erin Moriarty als Lydia.
Kortom, Blood Father is een ideale film om mee te pikken op een vrijdagavond, hoewel de fans van sterke Franse wraakfilms zoals Colombiana, The Gunman & Taken niet willen wachten om deze te bekijken in de bios.
3 gedachten op “Blood Father review”