Ad Astra ***

Regie: James Gray (The Immigrant, The Lost City of Z, We Own the Night)

Met Brad Pitt, Tommy Lee Jones, Ruth Negga, Liv Tyler, Donald Sutherland, John Ortiz,…

Speeltijd: 123′

Ga kijken als je hield van Interstellar, First Man & Gravity.

Het verhaal: Als de aarde getroffen wordt door een mysterieuze, de mensheid bedreigende stroomstoot, begint astronaut Roy McBride aan een gevaarlijke missie door een meedogenloos zonnestelsel. Daarbij probeert hij de waarheid te achterhalen over de tot mislukken gedoemde missie van zijn vermiste vader die nu, 30 jaar later, het hele universum bedreigt.

Ons verdict: Ad Astra mocht dan eindelijk een Oscar te pakken hebben dit jaar, het verloor zijn kracht aan de box office door ontelbare vertragingen en slechte release momenten tussen het teveel aan Hollywoodfilms in 2019. En dat voor een film met een immens prijskaartje van 87,5 miljoen dollar, terwijl het al een geluk zo’n 127,2 miljoen dollar opleverde aan de internationale bioscoopkassa’s. In alle opzichten was Ad Astra een gewaagde zet die zelfs een incentive van Brad Pitt nodig had om mensen naar de cinema te sturen.

De laatste jaren zoekt Hollywood immers andere dimensies op dan het actievolle (Star Wars) of het gruwelijke (Alien) in ruimtefilms. Alfonso Cuarón zocht de menselijke overleving op met Gravity, Christopher Nolan pionierde met Interstellar door de emotionele dimensie te verkennen in ruimtewetenschap, maar ook James Gray zoekt een meer psychologische dimensie op met Ad Astra. Ad Astra heeft dan ook eenzaamheid als hoofdthema in een ondertoon die barst van emoties rond sociale isolatie zoals samenhorigheid, afstammeling, interactie, liefde & meer. Het maakt Ad Astra samen met het realisme in commercieel ruimtereizen (cfr. 2001: A Space Odyssey) echter bijzonder eentonig en samen met de trage editing zonder enige vorm van suspense ter vervanging ga je dan ook als kijker snel afhaken. Spijtig gezien de adembenemende shots van de ruimte gelijkaardig aan een Gravity & First Man dankzij het meesterlijk werk van cinematograaf Hoyte Van Hoytema (Interstellar, Tenet), de nieuwe lieveling van Nolan na Wally Pfister, en sterke filmmuziek door Max Richter (Taboo, Shutter Island). Die laatste zorgde voor de terechte Oscar-nominatie overigens.

Kortom, Ad Astra was slachtoffer van een overload aan bioscoopfilms in 2019. Geef het een kans, want het absoluut een unieke film dankzij zijn verkenning rond eenzaamheid in de ruimte.