Once Upon a Time… in Hollywood **** 1/2

Regie: Quentin Tarantino (Pulp Fiction, Kill Bill, Inglourious Basterds, Django Unchained)

Met Leonardo DiCaprio, Brad Pitt, Margot Robbie, Al Pacino, Kurt Russell, Timothy Olyphant, Luke Perry, Dakota Fanning, Emile Hirsch, Clifton Collins Jr., Damian Lewis, Lorenza Izzo, Michael Madsen, Zoë Bell, Bruce Dern, Shannon Elizabeth Stone, Margaret Qualley, Sydney Sweeney, Austin Butler, Maya Hawke,…

Speeltijd: 161′

Ga kijken als je hield van Pulp Fiction, Hail Caesar! & The Wolf of Wall Street.

Het verhaal: Quentin Tarantino’s Once Upon a Time in… Hollywood biedt kijkers een blik in het steeds sneller veranderende Los Angeles van 1969, waar tv-ster Rick Dalton en zijn stunt stand-in Cliff Booth zich een weg banen door een industrie die zij nauwelijks nog herkennen.

Ons verdict: De oplettende bezoeker had het na 12 jaar misschien al door, maar een gezamenlijke liefde van de oprichters voor het oeuvre van Quentin Tarantino stond aan de oorsprong van de naam van deze eigenste filmblog. Het is dan ook altijd een beetje een speciaal moment om een nieuwe film van één van onze favoriete cineasten te mogen bespreken. Dat is met Once Upon a Time in Hollywood niet anders. Te meer omdat QT al een tijdje aankondigt dat het z’n voorlaatste zou zijn. Slik!

Na bijna 2 decennia in pure genre pret rond te dollen met onder meer Kill Bill, Inglourious Basterds en Django Unchained, is Once Upon a Time in Hollywood zonder meer een terugkeer naar de meer ingetogen Tarantino van de jaren ’90, en ook gewoon een ode aan de liefde van z’n leven, de cinema.

Tarantino koos er doelbewust voor om OUATIH te situeren op een scharniermoment van Tinseltown toen het aloude studio-systeem in elkaar tuimelde en in de plaats een aantal jonge wolven aan het firmament verschenen die vorm gaven aan het zogenaamde New Hollywood, waar auteurscinema kortstondig de norm werd. Tot een kleine 10 jaar later, met de introductie van de moderne blockbuster het era begon waar we ons althans tot voor kort in bevonden.

Wat verrassend is, is dat Tarantino dit alles vooral door de ogen bekijkt van een acteur uit het studio-systeem (en z’n stuntman) én niet door zozeer door de ogen van één van de exponenten van dat New Hollywood, Roman Polanski. Hoewel die laatste en natuurlijk zijn vrouw wel een belangrijke rol toebedeeld krijgen.

Anders dan bij bv. Django of Kill Bill zit er bijzonder weinig spanning en actie in OUATIH. Het overgrote deel van de lichtjes overtrokken speelduur volgen we gewoon de dagelijkse bezigheden van een Hollywoodster op z’n retour. Maar gelukkig wordt het door de prachtige cinematografie, de machtige soundtrack (vergelijk dat met wat heden ten dage in de hitlijsten staat, red.), de vele referenties naar andere films in en uit het Tarantino universum, en vooral DiCaprio en Pitt in grootse doen zo goed als allemaal gecompenseerd.

En naar het einde toe trakteert QT op verschillende schoolvoorbeelden hoe suspense op te bouwen,  zeker wanneer de Manson-familie leden echt ten tonele verschijnen.

Is dit de strafste Tarantino sinds Pulp Fiction zoals we links en rechts lazen? Ondertekende is daar alvast niet helemaal van overtuigd. Feit blijft dat dit verplicht kijkvoer is, één van de beste films uit 2019, en met de kerst zeer snel in aantocht ook een prima cadeautip. Waag ook zeker je kans om de collector’s edition te winnen van Once Upon a Time in Hollywood. Dat is meteen ook de versie voor de échte fan, want de standaard blu-ray bevat naast de film in uiteraard prima kwaliteit niet veel qua extra’s buiten een paar featurettes die je ook gewoon op YouTube kan bekijken.