Duelles ****

Regie: Olivier Masset-Depasse (Cages, Illegal)

Met Veerle Baetens, Anne Coesens, Mehdi Nebbou, Arieh Worthaler,…

Speeltijd: 97′

Ga kijken als je hield van Bastaard, Nocturnal AnimalsAnimals, Sharp Objects & Tabula Rasa.

Het verhaal: In de jaren 60 zijn Alice en Céline de beste vrienden van de wereld, net als hun zoons Maxime en Théo. Hun medeplichtigheid is onberispelijk tot de dag dat een tragisch ongeluk hun leven verstoort. Aan vriendschap slaagt schuldgevoel, harmonie paranoia en medeplichtigheid, achterdocht.

Ons verdict: De Vlaamse cinema heeft sinds De Zaak Alzheimer voor een omwenteling gezorgd: De kwaliteit gaat er enkel maar op vooruit met internationale carrières voor heel wat talentvolle Vlaamse regisseurs als gevolg, terwijl de Franse film enkel maar meer en meer in verval kwam met de zoveelste komische film in de bios. Wallonië wil nu net zoals Vlaanderen uit de schaduw van zijn grote broer stappen en komt met Duelles, een werk van regisseur Olivier Masset-Depasse of beter gezegd de man die in 2010 ons land vertegenwoordigde tijdens de Oscars met zijn film Illegal. Van een talent zoals hem verwachten we opvolging en met Duelles staat de man op zijn strepen…

Duelles heeft als allergrootste meerwaarde dat het getuigt van een stevig plot dat je gerust de Waalse versie van Loft mag noemen. De regisseur uit Charleroi geeft met Duelles eveneens de ideale omgeving aan de hoofdcast die als een kwartet mooi op elkaar kunnen inspelen. Duelles barst dan ook van de straffe acteerprestaties door o.m. Veerle Baetens, maar ook Mehdi Nebbou die we kennen uit Homeland & Body of Lies, Arieh Worthaler die we kennen uit Girl & Anne Coesens uit Tueurs die toch wel als beste uit Duelles komt. Ze wonnen daarom niet voor niks heel wat prijzen op le Magritte du Cinema. Tot slot is de retro-enscenering en -cinematografie om van te snoepen. Dus een goed plot, een strakke enscenering & het karakter van een Vlaamse film, wat kan je nog meer verwachten als liefhebber van de Belgische film?

Kortom, Duelles is het bewijs dat Wallonië ook straffe films kan maken, het won daafom niet voor niks 9 prijzen op le Magritte Du Cinema.