Avatar 2: The Way of Water *** 1/2

Regie: James Cameron (Titanic, Aliens, Terminator 2: Judgement Day, True Lies)

Met Sam Worthington, Zoe Saldana, Sigourney Weaver, Chloe Coleman, Stephen Lang, Kate Winslet, Oona Chaplin, Giovanni Ribisi, Cliff Curtis,…

Speeltijd: 192′

Ga kijken als je hield van Disneynature’s Blue & de vorige Avatar, natuurlijk.

Het verhaal: Jake Sully woont met zijn nieuwe familie gevormd op de planeet Pandora. Als een bekende dreiging terugkeert om af te maken wat eerder was begonnen, moet Jake samenwerken met Neytiri en het leger van het Na’vi-ras om hun planeet te beschermen.

Ons verdict: MoviePulpers, laat ons beginnen met een biecht: wij stonden niet op de eerste rij toen Avatar in 2009 voor het eerst in Belgische bioscopen verscheen. 3D-technologie stond ondanks de zware push van Hollywood nog in zijn kinderschoenen en de eerste geslaagde versies begonnen eindelijk met mondjes maat binnen te lopen in bioscopen. Despicable Me 3, Beowulf herinner ik me nog, maar vooral Avatar zette de puntjes op de i tot de IMAX-zaal in Brussel kwam en ons aantoonde dat het de enige echte manier is om naar 3D-films te kijken buitenshuis. Binnenshuis begint het ook eindelijk te komen met AR/VR-toepassingen op een Oculus Quest gekoppeld aan apps zoals Prime Video maar ook Netflix. Anyway, ik dwaal af, but truth be told het monstersucces van de allereerste Avatar-film was vooral te wijten aan zijn 3D-effecten.

De franchise skipte een decennium (!!!) om zijn vervolgfilms te brengen door een merger, een coronacrisis & de storytelling van Marvel Studios, maar in onze ogen vooral voor de makers om op zoek te gaan naar de achterliggende reden waarom de blockbuster met Sam Worthington, Sigourney Weaver & Zoe Saldana zo succesvol was en de mogelijkheden om er een waardige franchise rond te bouwen. Het is ook geweten dat regisseur James Cameron is niet zo sterk in franchises bouwen: kijk maar naar een Terminator, Alien, Titanic of recent nog Alita Battle Angel. Met de lancering van de eerste beelden van Avatar The Way of Water op Earth Day lijkt het ons duidelijk dat ze weten waar ze nu mee bezig zijn en hoe de franchise moet evolueren: Het gigantische verlies aan biodiversiteit op onze mooie blauwe planeet, die we zoveel mogelijk moeten koesteren zoveel het nog kan, een wereldwijd creatief forum geven.

Hier is een statement voor jullie: Good old cinema just rules, cinefielen! Avatar The Way of Water projecteert je met zijn prachtige exotisch turquoise kleuren in een droomwereld die dichter bij de materiële wereld staat dan een computer of mobiel scherm ooit zullen kunnen. Maar te zwijgen over die belachelijke avatar in de Metaverse van Facebook, ondanks het feit dat de titel van Avatar zijn begrip wel ontleent uit het digitale. Echte Web 3.0 ervaar je dus in de bios als het ware! De achterliggende ecologische context van de planeet Pandora in Avatar 2 spreekt gedurende de hele film tot de verbeelding op het niveau van een documentaire zoals recent nog Onze Natuur de Film, maar misschien nog meer Disneynature’s Blue. Het middenstuk van Avatar The Way of Water is visueel enorm sterk en laat je simpelweg even wegdromen in de virtuele realiteit van de fictieve planeet Pandora. Indrukwekkend wat Cameron hier voor elkaar brengt voor de Film en zonder twijfel zijn de visuele effecten Oscar-waardig.

Maar dat gezegd zijnde, zijn de nieuwe special effects niet geheel rozengeur en maneschijn: Je hebt immers steeds het gevoel dat je in de actiescènes naar een game aan het kijken bent in plaats van een film. Dit werkt niet goed in de groen-bruine beelden in het bos, maar wel goed in de appelblauwzeegroen scènes met de oceaan. Dus dat hele verhaaltje van Cameron met zijn baanbrekende CGI? Neem het ondanks die Golden Globe-nominatie met een korrel zout, want het lijkt eerder alsof de filmindustrie opschuift naar de gaming-industrie in de toekomst wat wij absoluut geen goede evolutie vinden. Met 3 uur cinema is Avatar The Way of Water een beetje teveel van het goede natuurlijk. Je krijgt immers een beetje Avatar, een beetje Aliens & verrassend genoeg een beetje Titanic te zien. Zelfs spiritualiteit komt aan bod! Wie had dat gedacht? Maar die editing? Die zit niet goed, want tijdens de epische speelduur probeert de Amerikaanse topcineast halsstarrig een connectie te maken met een hele resem aan nieuwe personages. Maar het is vooral (de dieren op) Pandora die een gevoelige snaar zal raken bij het publiek, want de dynamieken tussen de familie- & stamleden met hun vreemde Na’vi-namen dringen simpelweg niet door en hebben te zwakke dialogen om memorabel te blijven. Tot slot toch weer even opnieuw het wondermooie werk van Simon Franglen beklemtonen die Pandora op het vlak van muziek kleur geeft.

Kortom, met Avatar The Way of Water doet James Cameron goede dingen & slechte dingen, maar de onderwaterwereld van Pandora steelt op het niveau van een documentaire de show! Ga dat schouwspel zien in IMAX 3D!!!