Nowhere ***
Regie: Peter Monsaert (Le Ciel Flamand, Offline)
Met Koen De Bouw, Noa Tambwe Kabati, Sebastien Dewaele, Sofie Decleir, Karlijn Sileghem, Ruth Becquart,…
Speeltijd: 110′
Ga kijken als je hield van The Man Who Sold His Skin, Rebel & Cargo.
Het verhaal: Ex-truckchauffeur André (55) vult zijn dagen met het opknappen van een afgelegen baancafé. Zijn routineuze bestaan wordt opgeschrikt wanneer hij de dakloze tiener Thierry betrapt op een poging tot inbraak. Sterk geraakt door zijn verhaal, neemt André hem onder zijn hoede en gaan ze op zoek naar een spoor van Thierry’s familie. Tijdens de roadtrip groeit niet alleen een bijzondere vriendschap maar ook het besef dat ze elkaar nodig hebben om het verleden te laten rusten.
Ons verdict: Het was vechten tegen de bierkaai, MoviePulpers, maar we kunnen corona eindelijk vaarwel zeggen en als filmliefhebbers genieten sinds een klein jaartje van een film in de bioscoop zonder mondmasker. De bioscoopervaring lijkt opnieuw plaats te krijgen bij de grote filmstudio’s en één van deze titels die daarmee opnieuw begin was Nowhere door Peter Monsaert met onze Vlaamse topacteur Koen De Bouw.
Het vluchtelingendebat lijkt in een andere richting te gaan met de oorlog in Oekraïne, maar dat betekent niet dat we geen oog moeten hebben voor de impact van vroegere vluchtelingenstormen uit de Maghreb-landen in België & Frankrijk. Nowhere houdt de vinger op de pols op dat gebied door inzicht te geven in de complexiteit die gepaard gaat met normen, waarden & gebruiken tussen het Westen & Noord-Afrika. L’Inconnu, de werktitel van Nowhere, toont daarbij zijn toch wel unieke blend die bovendien mooi gemanifesteerd wordt door het tweespel tussen Koen De Bouw & Noa Tambwe Kabati. Hou je dus maar vast aan een aantal scènes die door merg & been gaan. Monsaert houdt het ondanks de zware thema’s rond identiteit als vreemdeling en verlies van een naaste vredig in zijn editing met dialogen die De Leeuw van Vlaanderen van zijn tijd kunnen zijn, maar het piekt niet in zijn wat te lange ontknoping, waardoor we net zoals De Patrick toch wat op onze honger zaten. Desalniettemin mag Nowhere er zijn met Monsaert & zijn team die vakkundig te werk zijn gegaan.
Kortom, met Nowhere maakt Peter Monsaert opnieuw een serene film op het niveau van La Ciel Flamand. Net geen Leeuw van Vlaanderen van zijn tijd, daarvoor breekt Rebel meer potten.
