Ritueel *** 1/2

Regie: Hans Herbots (The Serpent, De Behandeling)

Met Marie Vinck, Geert Van Rampelberg, Line Pillet, Lukas Bulteel, Eriq Ebouaney, Babetida Sadjo, Caroline Stas,…

Speeltijd: 120′

Ga kijken als je hield van de Vlaamse politiethrillers zoals Dossier K, Het Tweede Gelaat & De Zaak Alzheimer.

Het verhaal: Kiki is een duikster gespecialiseerd in forensisch duiken en het bergen van lijken. Ze heeft hard moeten knokken voor het respect van het kleine team macho’s dat ze leidt. Wanneer Kiki een afgehakte hand opvist uit een Brussels kanaal, komt ze in aanraking met hoofdinspecteur Nick Cafmeyer. De hand blijkt levend afgezaagd. Nick zoekt het in een afrekening in het drugsmilieu, maar Kiki heeft, vanuit haar achtergrond, een heel andere kijk op de zaak. Ze wordt meegezogen in een kolkende reeks gebeurtenissen waar ze niet ongeschonden kan uitkomen…

Ons verdict: Vlaams regisseur Hans Herbots is slowly but surely working himself to the top, MoviePulpers. De man die in België vooral bekend werd vanwege het feit dat hij de mooie Vlaamse Lien Van De Kelder aan de haak sloeg, kreeg dankzij De Behandeling, Verlengd Weekend & Bo een opportuniteit om te werken in het buitenland met Cobra, Rellik (die we in België niet te zien kregen) & The Serpent die hij spijtig genoeg in onze ogen niet zo goed afwerkte. Over zijn vorig werk is in onze ogen weinig bekend, gezien hij uit de stal van Vermist, Windkracht 10 & Zone Stad komt en daarbij het cliché van de Vlaamse debuutregisseur volgt: aan de slag gaan in het detectieve genre. Tja, je moet ergens beginnen.

Toch lijkt Herbots het genre niet te willen lossen, maar voor een goede reden. Ritueel is net zoals De Behandeling een detectieve verhaal uit het universum van de Brit Mo Hayder en het wordt wel tijd dat Vlaanderen zich aan de sequels waagt. Ritueel is op dat vlak al geslaagd, want het is in onze ogen straffer dan zijn voorganger en misschien wel één van de beste thrillers van Vlaamse bodem, maar zodadelijk meer over dat. We willen immers praten over Marie Vinck die met 13 Geboden een beetje een flater beging, maar met Ritueel toch maar even kan laten zien dat ze het genre kan dragen als hoofdactrice. Zo zie je maar hoe een camera bedienen of beter editen je een stuk verder kan brengen als castlid, want Vinck vertolkt quasi dezelfde rol maar dus een pak beter door de omkadering. Van Rampelberg ontgoochelde ons de laatste tijd wat met Red Light & Black-Out, maar hij is in Ritueel helemaal terug. Goed om te zien!

De pluim gaat echter naar diegenen die de diversiteit brengen in de cast, want zowel Eriq Ebouaney als Babetida Sadjo laten wat van zich zien. Maar ook dat hebben ze te danken aan Herbots die niet schuw is om zout op de wond strooien door het omstreden Belgische verleden van Congo in zijn verhaal te betrekken. Terecht overigens, want het wordt hoog tijd dat we deze monstrositeiten van Leopold II durven benoemen en bespreken. Daar zit dan ook de grootste troef van Ritueel: Zijn plot komt veel te laat in de Geschiedenis van de Vlaamse film en mag er meer dan zijn. Het is zonder twijfel één van de betere scenario’s in de Vlaamse filmwereld naast Loft, Rundskop & d’Ardennen. Tot slot toch nog even benadrukken dat Ritueel met 2 uur speelduur iets te lang is en wat te traag geëdit. Het spook van de slordige Europese editing blijft ons achtervolgen in Vlaanderen!

Kortom, Ritueel is dankzij zijn verhaallijn vol Afrikaanse roots misschien wel één van de strafste Europese whodunnits in jaren. Zeker de moeite na lang wachten om deze Vlaamse thriller te bekijken in Belgische bioscopen!